Τίτος Πατρίκιος

Ηρακλής και Νέσσος

Βέβαια η Ιόλη άρεσε πολύ του Ηρακλή, ιδίως γυμνή. Αλλά τη Δηιάνειρα την άφησε, επειδή δεν μπορούσε άλλο να υποφέρει το όνομά της. Όταν το πρόφερε, όλοι τον παίρνανε για μεθυσμένο. Όσο για τον Νέσσο, αυτός ήταν ένας παλιός σύντροφος του Ηρακλή. Είχανε μοιραστεί μαζί πολλούς κινδύνους, αλλά ήρθε κάποια στιγμή που δεν άντεχε άλλο ούτε τις εκρήξεις ούτε τις καλοσύνες του ήρωα. Έτσι πήγε με τη μεριά του Ευρυσθέα. Στο τέλος έγινε χαφιές.

Ο Νέσσος κυκλοφορούσε ντυμένος υπομοίραρχος, αλλά κανείς δεν ήξερε αν πράγματι είχε διοριστεί στη χωροφυλακή. Ο Ευρυσθέας ήθελε να τον κρατάει σε αβεβαιότητα. Πάντως του άρεσε να φοράει στολές — ένα φεγγάρι στα νιάτα του είχε κάνει σε δραματική σχολή. Ήταν πολύ περιποιητικός με τις κυρίες. Όταν έβρεχε τους πρόσφερε τη χλαίνη του. Πλησίαζε συστηματικά τις γυναίκες που είχε εγκαταλείψει ο Ηρακλής και μάζευε πληροφορίες. Στο τέλος δεν μπορούσε να πάει με άλλες.

Με τη Δηιάνειρα όμως ο δεσμός του κράτησε. Την είχε γοητέψει προφέροντας καθαρά και ρυθμικά το όνομά της: Δη-ι-ά-νει-ρα. Ο Ηρακλής, γυρίζοντας από έναν άθλο, το έμαθε κι έγινε έξαλλος. Για την παλιά φιλία τους του είχε ώς τότε παραβλέψει τα πάντα, αλλά αυτό δεν του το συγχώρησε. Μια νύχτα, την ώρα που ο Νέσσος συνόδευε τη Δηιάνειρα στο σπίτι της, τον σκότωσε μπροστά στην πόρτα της. Αλλά δεν έδωσε σημασία σε μιαν αμυχή που πρόλαβε να του κάνει ο παλιός του σύντροφος. Η αμυχή κακοφόρμισε και του εμφανίστηκε σηψαιμία. Ο Νέσσος έμεινε γνωστός με το επαναστατικό του ψευδώνυμο, αλλά πάντα ως ο χαφιές Νέσσος.

Τίτος Πατρίκιος. 1993. Συνεχές ωράριο. Αθήνα: Διάττων.