[Τεκμηρίωση: βλ. Πυξίς]
Λένα Παππά
Ελένη
Κι η Ελένη, που δεν ήξερε
αν ήθελε και πού να επιστρέψει
γεμάτη ξενιτιά κι απελπισία
τύψεις και τρόμο για την τόλμη της
και την αποκοτιά της την ανάκουστη
αναρωτιέται
μες στους αιώνες για το άδικο του έρωτα
το δίκιο της μοίρας
με σκοτωμένα τα φιλιά στα χείλη της
με ακόμα τα φτερά της ανοιγμένα.
Κι η Ελένη, που τη μίσησαν
τόσες μητέρες, τόσες σύζυγοι, τόσες αρραβωνιαστικές
γεμάτη θλίψη και απορία για τον πόλεμο
που εξοντώνει
τις ομορφιές, τους έρωτες, τις δόξες
για το θάνατο που ξαφνικά σαρώνει
σκλαβιές, ελευθερίες, όνειρα
αδικαίωτη μες στους καιρούς, αδυνατεί
τη γοητεία, θανάσιμη, του παιχνιδιού της ύπαρξης
να εξηγήσει.
Κι η Ελένη
που τόσο βαθιά την ονειρεύτηκαν
γενιές και γενιές
δίχως όνειρο πια, αιώνες τώρα
με το πάθος της ακόμα αχόρταστο
δεν μπορεί να πεθάνει
γιατί δεν πρόφτασε
να κερδίσει και ν’ απολαύσει
εκείνο που για χάρη του θυσιάστηκε αφανίζοντας
αμέτρητους αθώους
κι ολόκληρη μια Τροία.
Λένα Παππά. 2001. Τα ποιήματα. Γ΄ τόμος. Αθήνα: Αρμός.
