[Τεκμηρίωση: βλ. Πυξίς]
Νάσος Βαγενάς
Ενδυμίων
Ι
Είμαστε ένα τίποτα. Μηδενικά.
Ο χρόνος πάντοτε θα μας νικά.
Γυμνοί υπομένουμε το κρύο
στην κοιλάδα των δακρύων.
Όμως η έξοδος απ’ τον Παράδεισο
δεν οδηγεί πάντα στην άβυσσο.
Συνήθως η πτώση απ’ τον Αιώνα
οδηγεί στον Κιθαιρώνα.
Σε ξανθές Νεράιδες με το τριχωτό
θαύμα τους που φέρνει πυρετό.
ΙΙ
Ξέρω, Αφροδίτη με καμπύλα
στήθη δεν σημαίνει και κομμένα μήλα.
(Παντού και πάντα πολλοί θα νιώθουν
το ανεκπλήρωτο του πόθου).
Ξέρω πως τη νύχτα, κάποιες ώρες,
σκοτεινές γυναίκες μαυροφόρες
κυβερνούν με νόμους μαστιγίου.
Άρτεμη, θεά του κυνηγίου,
πάνσεπτη ιέρεια, που λύνεις
την εσθήτα της Σελήνης,
πάρε με μαζί σου στα παρθένα δάση.
Μη με προσπερνάς. Μη με ξεχάσεις.
Νάσος Βαγενάς. 2001. Σκοτεινές μπαλάντες και άλλα ποιήματα. Αθήνα: Κέδρος.
