Την κάμαρην αυτή, πόσο καλά την ξέρω. Τώρα νοικιάζονται κι αυτή κι η πλαγινή για εμπορικά γραφεία. Όλο το σπίτι έγινε γραφεία μεσιτών, κι εμπόρων, κι Εταιρείες.

5 Α η κάμαρη αυτή, τί γνώριμη που είναι.

Κοντά στην πόρτα εδώ ήταν ο καναπές, κι εμπρός του ένα τουρκικό χαλί· σιμά το ράφι με δυο βάζα κίτρινα. Δεξιά· όχι, αντικρύ, ένα ντολάπι με καθρέπτη. 10 Στη μέση το τραπέζι όπου έγραφε· κι οι τρεις μεγάλες ψάθινες καρέγλες. Πλάι στο παράθυρο ήταν το κρεβάτι που αγαπηθήκαμε τόσες φορές.

Θα βρίσκονται ακόμη τα καημένα πουθενά.

15 Πλάι στο παράθυρο ήταν το κρεβάτι· ο ήλιος του απογεύματος το ’φθανε ώς τα μισά.

…Απόγευμα η ώρα τέσσερες, είχαμε χωρισθεί για μια εβδομάδα μόνο… Αλίμονον, η εβδομάς εκείνη έγινε παντοτινή.