Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Οι ψάλτες
Στον κύριο Δ. Α. Βολανάκη |
(Απόκριση στο ποίημά του «Le chantre»).
|
Της Κασταλίας αστέρευτ’ είναι πάντα η κρήνη στον Παρνασσό· εκεί τρέχουν από κάθε γη να πιούνε κάθε γλώσσας οι μυσταγωγοί το αθάνατο νερό που το άσμα θείο τούς δίνει. 5 Με την ξένη φωνή, μακρόζωη που θα μείνει στου Μορεάς και στου Σενιέρου τη μολπή κι η Ελληνική ψυχή σου χαίρεται όταν πει, του μέτρου αναθρεφτή, το που την καίει καμίνι. Όποια η γλώσσα του στίχου, μέσα του κρατεί 10 ο στίχος από τον πατέρα του ποιητή της γεννήτρας του γης, κορόνα του, μια αχτίδα. Μα κι έτσι, ο στίχος είναι των πατρίδων όλων. Κι εσένα, και του ψάλτη που έψαλες, πατρίδα υπέρτατη, ο χορός που μας καλεί ο Απόλλων. |
