Μεταφράσεις Ν. Καζαντζάκη - Ι. Θ. Κακριδή
Συμφραστικός Πίνακας
εκραξε
| Ιλ. 5.108 | ...ομπρός στο αμάξι | και στ᾽ άτια, κι έκραξε το Σθένελο, το γιο του... |
| Ιλ. 8.2 | ...η Αυγή η κροκομαντούσα, | κι έκραξε ο Δίας ο κεραυνόχαρος τους αθανάτους... |
| Ιλ. 14.41 | ...τότε ο ρήγας Αγαμέμνονας τον έκραξε και τού ᾽πε: | «Γιε του Νηλέα, ρηγάρχη... |
| Ιλ. 17.334 | ...όπως τον είδε | το μακρορίχτη Φοίβο, κι έκραξε φωνάζοντας του Εχτόρου: | «Έχτορα εσύ... |
| Ιλ. 18.384 | ...γυναίκα· | σφίγγει το χέρι της, την έκραξε κι αυτά τής λέει τα λόγια: | «Τί τάχα... |
| Ιλ. 18.423 | ...αστροβόλο, | σφίγγει το χέρι της, την έκραξε κι αυτά τής λέει τα λόγια: | «Τί τάχα... |
| Ιλ. 19.7 | ...του εστάθη, | το χέρι τού ᾽σφιξε, τον έκραξε κι αυτά τού λέει τα λόγια: | «Παιδί... |
| Ιλ. 20.331 | ...δίπλα του σιμώνοντας εστάθη, | τον έκραξε και με ανεμάρπαστα του συντυχαίνει... |
| Ιλ. 24.591 | ...ο Αχιλλέας θρηνώντας έκραξε το σύντροφο του κι είπε: | «Μη μου... |
| Οδ. 4.370 | ...πείνα. | Κι ήρθε κι εστάθη αντίκρυ, μ᾽ έκραξε κι αυτά τα λόγια μού... |
εκρατα
| Ιλ. 4.228 | ...γιο του Πείραιου, πού ᾽χε, ανάμερα τα εκράτα , ως εφρουμάζαν. | Κι αφού τον πρόσταξε... |
| Ιλ. 8.493 | ...του Δία, τον Έχτορα· κι αυτός κοντάρι εκράτα | στο χέρι του σφιχτά εντεκάπηχο, που... |
| Ιλ. 12.202 | ...ζερβιά μεριά απ᾽ τ᾽ ασκέρι, | κι εκράτα αιματωπό στα νύχια του θεριακωμένο... |
| Ιλ. 12.220 | ...ζερβιά μεριά απ᾽ τ᾽ ασκέρι, | κι εκράτα αιματωπό στα νύχια του θεριακωμένο... |
| Ιλ. 12.464 | ...τρογύρα του, έλαμπε, και δυο κοντάρια εκράτα . | Κι ως πέρασε την πόρτα, αντίμαχος... |
| Ιλ. 15.318 | ...το βροντοσκούταρο άσειστο στα χέρια εκράτα ο Φοίβος, | πληθαίναν οι ριξιές, και... |
| Ιλ. 15.730 | ...εκεί παραμονεύοντας, και το κοντάρι εκράτα | τους Τρώες να διώχνει, την... |
| Ιλ. 16.202 | ...στα γοργά καράβια, | όσο ο θυμός μου εκράτα , κι όλοι σας τα βάζατε μαζί... |
| Ιλ. 16.733 | ...πηδά απ᾽ τ᾽ αμάξι του τότε στη γη, κι εκράτα | στο ζερβί χέρι το κοντάρι του, με τ᾽... |
| Ιλ. 17.7 | ...ολόκυκλο σκουτάρι του και το κοντάρι εκράτα , | λύσσα γεμάτος, όποιον θά ᾽βγαινε... |
εκραταε
| Ιλ. 16.510 | ...τόνε διαφεντέψει· | μόν᾽ μες στο χέρι εκράταε σφίγγοντας το μπράτσο, που... |
| Ιλ. 16.739 | ...του ξακουστού Πριάμου, | που εκράταε τα λουριά, στο μέτωπο· κι η σουβλερή... |
| Ιλ. 23.871 | ...άρπαξε το τόξο από τα χέρια, | τι εκράταε κιόλα τη σαγίτα του, σαν έριχνεν... |
εκρατει
| Ιλ. 8.120 | ...του αντροδύναμου Θηβαίου το γιο, που εκράτει | τα νιόλουρα στο χέρι, εχτύπησε... |
| Ιλ. 12.401 | ...στα στήθια του γύρω χτυπάει, που εκράτει | ψηλά τ᾽ ολόκορμο σκουτάρι του· μα ο... |
| Ιλ. 15.443 | ...μες στα χέρια του και το δοξάρι εκράτει | το λυγερό, και πήρε κι έριχνε βροχή... |
| Ιλ. 19.62 | ...χέρια των αντίμαχων, όσο ο θυμός μου εκράτει . | Ο Έχτορας άλλο που δεν ήθελε, κι οι... |
| Οδ. 13.429 | ...κι ευτύς τον άγγιξε με το ραβδί που εκράτει , | και ζάρωσε το δέρμα τ᾽ όμορφο στο... |
| Οδ. 15.459 | ...ενας παμπόνηρος κι ένα γιορντάνι εκράτει , | που οι χάντρες του οι χρυσές... |
| Οδ. 15.526 | ...γοργός μαντάτορας, και περιστέρα εκράτει | και τη μαδούσε μες στα νύχια του,... |
| Οδ. 16.13 | ...τα χέρια οι κούπες τού ᾽πεσαν, που εκράτει ως συγκερνούσε | κρασί φλογάτο· τον... |
| Οδ. 17.29 | ...στο πολύκοσμο παλάτι, το κοντάρι | που εκράτει στην κολόνα ανάγειρε την αψηλή να... |
| Οδ. 19.211 | ...βαθιά ψυχοπονιόταν, | όμως τα μάτια εκράτει ασάλευτα στα βλέφαρα, απ᾽ ατσάλι | γιά... |
εκρατειε
| Ιλ. 13.517 | ...ο Δήφοβος· τι ασίγαστο θυμό τού εκράτειε πάντα. | Μ᾽ αντί για τούτον, τον... |
εκρατηθη
| Οδ. 14.270 | ...κακή, κι ούτ᾽ ένας | μπρος στον οχτρό εκρατήθη , τι ο χαμός μάς είχε ζώσει... |
| Οδ. 17.439 | ...κακιά, κι ούτ᾽ ένας | μπρος στον οχτρό εκρατήθη , τι ο χαμός μάς είχε ζώσει... |
εκρατηθηκαν
| Ιλ. 15.312 | ...στ᾽ ασκέρι. | Κι οι Αργίτες μαζωχτοί εκρατήθηκαν , κι άγριος αχός ασκώθη | δώθε και... |
εκρατηθηκε
εκρατησα
| Ιλ. 24.110 | ...σπρώχνουν. | Μα εγώ τη δόξα τούτη εκράτησα να μείνει του Αχιλλέα, | τι την... |
| Οδ. 10.95 | ...γαλήνη στραφταλούσα. | Εγώ μονάχα απέξω εκράτησα το μελανό καράβι, | στην άκραν άκρα... |
εκρατησαν
| Ιλ. 16.506 | ...του. | Κι οι Μυρμιδόνες τ᾽ άτια εκράτησαν , που λαχανιάζαν, κι όλο | να φύγουν... |