Ψηφίδες για την ελληνική γλώσσα

Ο Φρύνιχος, ο αρχαίος Αθηναίος ποιητής, τοποθετείται σε ένα συγχρονικό πλαίσιο, στην Αθήνα του 1974. Ο σύγχρονος αυτός Φρύνιχος, που αποκαμωμένος απευθύνεται στους Έλληνες αδελφούς χωρίς καμία ανταπόκριση, συμβολίζει το δράμα της Κύπρου και την προδοσία που συντελέστηκε εκεί και που οδήγησε στη διχοτόμηση της μεγαλονήσου. Ο παραλληλισμός με τον αρχαίο Φρύνιχο δεν είναι τυχαίος. Ο Αθηναίος τραγικός ποιητής Φρύνιχος ήταν ο πρώτος που τόλμησε να θεματοποιήσει σύγχρονά του ιστορικά γεγονότα, κρίνοντας ότι ως «έργα μεγάλα και θαυμαστά» τα Περσικά εξισώνονταν με τους μυθικούς πολέμους. Την πρώτη φορά, γύρω στα 490 π.Χ., όταν δίδαξε την τραγωδία Μιλήτου ἅλωσις με θέμα την καταστροφή της Μιλήτου από τους Πέρσες (499 π.Χ.), η παράσταση είχε δυσάρεστες συνέπειες, καθώς «όλοι έκλαψαν στο θέατρο και οι Αθηναίοι τιμώρησαν τον ποιητή με χίλιες δραχμές πρόστιμο γιατί τους θύμισε οικεία κακά· και όρισαν κανείς πια να μην παρουσιάσει αυτό το δράμα» (Ηρόδοτος, 6.21.2). Έτσι, και στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο σύγχρονος Φρύνιχος αναφέρεται σε «οικεία κακά», στην κυπριακή τραγωδία, τα λόγια του όμως δεν φαίνεται να συγκινούν κανέναν. Κι αυτό γιατί δεν αναφέρεται σε κάποια ένδοξη, αν και τραγική, στιγμή του έθνους, όπως η καταστροφή των Ψαρών από τους Τούρκους, που εξυμνήθηκε από το γνωστό επίγραμμα του Διονύσιου Σολωμού, αλλά στο δράμα της Κύπρου, που φέρει τα γνωρίσματα της εθνικής προδοσίας.