Ψηφίδες για την ελληνική γλώσσα

Το προσωπικό ύφος και το διακριτικό όραμα χαρακτηρίζουν την ποιητική της Παπαδάκη από την πρώτη της εμφάνιση, για να την αναδείξουν σε μια εξαιρετικά ιδιότυπη και εξαρχής αναγνωρίσιμη ποιητική φωνή της γενιάς του '70. Στο πλαίσιο της δημιουργίας μιας δικής της προσωπικής μυθολογίας, ήδη από τις πρώτες ποιητικές της συλλογές (Αρχάγγελος από μπετόν, Αμνάδα των ατμών, Γη και πάλι), το πεδίο αναφοράς της ποίησής της εκτείνεται στους αρχαιοελληνικούς μύθους, διαμορφώνοντας έναν ποιητικό κόσμο όπου συγκατοικούν αρμονικά ο μύθος, η ιστορική μνήμη, η εμπειρία της οικείας πραγματικότητας και το βιωματικό στοιχείο (Κωστίου, 2015: 19-20).
Η αναφορά σε αρχαιοελληνικούς μύθους αποτελεί συστατικό στοιχείο της ποιητικής σύνθεσης και στη συλλογή Θαύμα ιδέσθαι (2012). Στη συλλογή αυτή ένα θαύμα συντελείται μπροστά στα μάτια της ποιήτριας Αθηνάς Παπαδάκη, ένα θαύμα που η δημιουργός παρατηρεί με δέος και καχυποψία την ίδια στιγμή, με μια διάθεση κριτική και με έντονη επιθυμία για μια βαθύτερη διερεύνηση πάνω σε ό,τι συνθέτει το μυστήριο της ζωής. Εδώ, η Αθηνά Παπαδάκη αποτυπώνει την έκπληξή της για τη ζωή, τον έρωτα και τον χρόνο που πέρασε, ιδωμένα, ωστόσο, με τα μάτια της πείρας, της αυτογνωσίας και της αυτεπίγνωσης. Γιατί και η πείρα έχει κι αυτή τον πρωταρχικό της λόγο στη συγκεκριμένη συλλογή, προσδίδοντας στις έννοιες που πραγματεύεται τη φιλοσοφική τους διάσταση και τη θεώρηση της ίδιας της ποιήτριας σε μια πιο ώριμη πια ηλικία, όχι τόσο βιολογική, αλλά βιωματική (Κουμούτση, 2013).
Το συγκεκριμένο ποίημα ανήκει στο τρίτο μέρος της συλλογής με τον τίτλο «Έναστροι», όπου η ποιήτρια στρέφει το βλέμμα της στο απώτερο και μυθικό παρελθόν, αποτίοντας έναν φόρο τιμής σε πρόσωπα από το παρελθόν, που γίνονται σύμβολα της τραγικότητας του σύγχρονου ανθρώπου, μάρτυρες του ανθρώπινου δράματος. Έτσι, ο Ιησούς, η Αθηνά, η Ιφιγένεια, ο Θησέας, ο Βάκχος, η Πανδώρα, πρόσωπα ιστορικά και πρόσωπα από τον κόσμο του παραμυθιού γίνονται μέτοχοι του δράματος του σύγχρονου ανθρώπου, που βιώνει το αδιέξοδο της αστικής ζωής με σκηνικό μια πόλη με αποκρουστικό πρόσωπο, την Αθήνα του σήμερα.