Ψηφίδες για την ελληνική γλώσσα

Ο μάντης (1994) αποτελεί έναν ποιητικό μονόλογο του Παντελή Μπουκάλα, που χωρίζεται σε δύο ενότητες, «Το Σφάλμα» και «Οι Όμηροι». Σε αυτόν, ο τυφλός μάντης Τειρεσίας κάνει έναν απολογισμό και μιλάει για τον θάνατο, τη ζωή, το νόημα της ύπαρξης, τη ρευστότητα του χρόνου, τον έρωτα, τη ματαιότητα των ανθρωπίνων πραγμάτων. Η τυφλότητα του Τειρεσία ήταν η τιμωρία για την ύβρη που διέπραξε απέναντι στη θεά Ήρα, ταυτόχρονα όμως η σωματική αυτή αδυναμία τού έδωσε τη δυνατότητα να προβλέπει τα μελλούμενα. Μπορεί να είναι τυφλός, αλλά βλέπει καλύτερα σε σχέση με όσους έχουν την όρασή τους, καθώς «βλέπει» με τα μάτια του νου, με μια «δίστομη όραση». Η ιδιότητά του αυτή του προσφέρει μια γνώση επώδυνη, που συναιρεί τον χρόνο, ακυρώνει τον θάνατο και του προκαλεί τρόμο και δυστυχία, στο πλαίσιο μιας βασανιστικής επανάληψης («Το χρόνο ποτάμι να βλέπω και μονάχος εγώ να μπορώ, ευτυχία απαίσια περιούσιο άλγος, δυο φορές στα ίδια νερά του να μπω, τα μελλούμενα να ’ ναι από πριν παρελθόντα»). Η καταβύθιση στα άδυτα της ανθρώπινης ύπαρξης συνιστά και ένα είδος ενδοσκόπησης, που καταλήγει σε μια αυτογνωσία οδυνηρή, καθώς και στην αναζήτηση της λύτρωσης.