Στο συγκεκριμένο ποίημα η μορφή του Πριάμου να αναζητά τον νεκρό Έκτορα μέσα σε ένα τοπίο καταστροφής συμβολίζει το τέλος μιας εποχής οραμάτων και ελπίδας για έναν καλύτερο κόσμο. Σύμφωνα με τον ποιητή, ο κόσμος είναι άδειος όπως και η ψυχή μας, ενώ το μέλλον προμηνύεται ιδιαίτερα σκοτεινό. Το ποίημα, όπως και όλα τα ποιήματα της συλλογής Το ταξίδι, χαρακτηρίζεται από έναν εξομολογητικό τόνο και μια τάση φυγής που συνοδεύεται από τη συνειδητοποίηση ότι η φυγή είναι μια ιδιαίτερα δραματική και αγχωτική διαδικασία (Καραντώνης, 1961: 1185). Ο Μηνάς Δημάκης «ήξερε ότι η κόλαση της ζωής, όπως την έβλεπε, δεν μπορούσε να εξουδετερωθεί με κανέναν οραματισμό παραδείσου. Είχε γίνει ένας άπιστος, σχεδόν ένας αντιμεταφυσικός. Το μόνο που εξακολουθούσε να θέλει ήταν να δώσει (και να δίνουν οι αναγνώστες του) μια καθολικότερη ανθρώπινη διάσταση στο έργο του· να μη φαίνεται ξεκομμένο από το συλλογικό δράμα» (Μερακλής, 1980: 1132).
«Πρίαμος»
ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ, 20ός αι. / 1960
Στοιχεία Έκδοσης:
- Δημάκης, Μηνάς . 1960. Το ταξίδι. Αθήνα. Και στην ανθολογία Μηνάς Δημάκης. Πορεία μέσα στη Νύχτα. 1999. Επιμέλεια-Ανθολόγηση: Χριστόφορος Λιοντάκης. Αθήνα: Ερμής.
Βιβλιογραφία-Δικτυογραφία:
- Καραντώνης, Ανδρέας. 1961. «Μηνάς Δημάκη: Το ταξίδι». Νέα Εστία 820 (Σεπτέμβριος 1961): 1184-1186.
- Μερακλής, Μ. Γ. 1980. «Μηνάς Δημάκης». Νέα Εστία 1275 (Αύγουστος 1980): 1128-1132.
ΨΗΦΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ, Νόστος. Ο Αρχαιοελληνικός Μύθος στην Παγκόσμια Λογοτεχνία
