Ψηφίδες για την ελληνική γλώσσα

Το ποίημα εντάσσεται στη συλλογή Ευθύτης οδών (1959), τα ποιήματα της οποίας γράφτηκαν σύμφωνα με τον ποιητή στις φυλακές της Γυάρου και της Αίγινας το διάστημα 1954–1958. Στο συγκεκριμένο ποίημα, ο Χαιρεφών γίνεται το προσωπείο του ποιητή. Με μια διάθεση αυτοκριτικής, ο Αλεξάνδρου-Χαιρεφών εξομολογείται πως δεν θα θεωρηθεί ποτέ ταλαντούχος ποιητής όπως ο Πίνδαρος, που χάρη στις «τηλαυγείς ωδές του» γνώρισε την εύνοια όλων «όσοι συνηθίσαν ν’ αγοράζουν τις θέσεις τα παράσημα τη δόξα» και αργότερα την υστεροφημία. Αντίθετα, το δικό του έργο κινδυνεύει να καταδικαστεί στην αφάνεια, «όμως αν τύχει και σωθούν λίγες αράδες», θα αποκαταστήσουν το ανθρώπινο πρόσωπο της ποίησής του και μέρος του εαυτού του.