Ψηφίδες για την ελληνική γλώσσα

Το ποίημα εντάσσεται στη συλλογή Ευθύτης οδών (1959), τα ποιήματα της οποίας γράφτηκαν σύμφωνα με τον ποιητή στις φυλακές της Γυάρου και της Αίγινας το διάστημα 1954–1958. Ο ποιητής απευθύνεται στον Φρύνιχο, τον Αθηναίο τραγικό ποιητή που πρώτος παρουσίασε γυναικεία πρόσωπα στη σκηνή και τόλμησε να θεματοποιήσει σύγχρονά του ιστορικά γεγονότα, κρίνοντας ότι ως «έργα μεγάλα και θαυμαστά» (Ηρόδοτος) τα Περσικά εξισώνονταν με τους μυθικούς πολέμους. Την πρώτη φορά, γύρω στα 490 π.Χ., όταν δίδαξε την τραγωδία Μιλήτου ἅλωσις, με θέμα την καταστροφή της Μιλήτου από τους Πέρσες (499 π.Χ.), η παράσταση είχε δυσάρεστες συνέπειες, καθώς «όλοι έκλαψαν στο θέατρο, και οι Αθηναίοι τιμώρησαν τον ποιητή με χίλιες δραχμές πρόστιμο γιατί τους θύμισε οικεία κακά· και όρισαν κανείς πια να μην παρουσιάσει αυτό το δράμα» (Ηρόδοτος, 6.21.2). Με έντονη πικρία, που χαρακτηρίζει την πλειοψηφία των ποιητών που έζησαν τον εμφύλιο πόλεμο, και ειρωνεία που φτάνει μέχρι τον σαρκασμό, ο Άρης Αλεξάνδρου ασκεί κριτική στη σύγχρονή του πολιτική και κοινωνική κατάσταση, όπου «την είσοδον αστών την είσοδον των ξένων και κείνη που ονομάζεται ειρκτή τις έχουν κλείσει βάζοντας μπροστά χρωματιστές λινάτσες».