Γραφικό

Πυξίς

Ψηφιακή Αρχαιοθήκη

Επιμ. Τριανταφυλλιά Γιάννου

Μήδεια: Φωνές

Η Μήδεια της Κρίστα Βολφ δεν έχει σταθερή δομή. Όπως μαρτυρεί ο υπότιτλος του έργου «Φωνές», αποτελείται από 11 μονόλογους έξι χαρακτήρων, οι οποίοι εξιστορούν τα γεγονότα, περιγράφουν τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους από διαφορετικές, υποκειμενικές οπτικές γωνίες. Τα γεγονότα εξιστορούνται μεν με χρονολογική σειρά, αλλά ο αναγνώστης οφείλει να προσέξει την υποκειμενικότητα των λεγομένων.
Η Κρίστα Βολφ αρνείται την ευριπίδεια απόδοση του μύθου και βασίζεται σε παλαιότερες, μητριαρχικές, εκδοχές του, όπου η Μήδεια δεν σκότωσε ούτε τον αδερφό της ούτε τα παιδιά της. Στο μυθιστόρημά της, η Μήδεια βοηθάει τον κόσμο με τα γιατρικά της, αλλά δεν καταφέρνει να βρει αναγνώριση από τους Κορίνθιους. Μετά την εξορία της, οι Κορίνθιοι λιθοβόλησαν τα παιδιά της, και διέδωσαν τη φήμη ότι τα είχε σκοτώσει η ίδια.
«Η Βολφ αποτολμά μια αναμέτρηση με την ευριπίδεια εκδοχή του μύθου. Εδώ, η ανατολίτισσα μάγισσα που μεταφυτεύεται στο εχθρικό ελληνικό περιβάλλον της Κορίνθου δεν είναι πια, όπως στον Ευριπίδη, ο κύριος φορέας του ερέβους, της βαρβαρότητας, της ζοφερής δολοφονικής ορμής. Στην αρχή κιόλας του έργου, αποκαλύπτεται ότι ο Κρέων, ο μονάρχης της Κορίνθου, έχει θυσιάσει, κρυφά από τους υπηκόους του, μία από τις θυγατέρες του με αντάλλαγμα την παραμονή στην εξουσία. Το μυθιστόρημα έτσι εξελίσσεται σε εκτενή διαπραγμάτευση αντικείμενων απόψεων για καθολικά ερωτήματα, όπως η πολιτική εξουσία ή η γυναικεία αυτόνομη αποφασιστικότητα.» (Λιαπής 2008)

Στοιχεία Έκδοσης:

  • Wolf, Christa. 1996. Μήδεια: Φωνές. Μετ. Αγγέλα Βερυκοκάκη. Αθήνα: Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη - «Νέα Σύνορα». Τίτλος πρωτοτύπου: Medea: Stimmen (Luchterhand Literaturverlag, 1996).

Βιβλιογραφία-Δικτυογραφία:

  • Λιαπής, Βάιος. 2008. «Η λογοτεχνική πρόσληψη της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας τον εικοστό (και τον εικοστό πρώτο) αιώνα». Στο: Αρχαία ελληνική τραγωδία: Θεωρία και πράξη, επιμ. Ανδρέας Μαρκαντωνάτος & Χρήστος Τσαγγάλης. Αθήνα: Gutenberg. 265-447.