Ο Ορφέας κατεβαίνει στον Κάτω Κόσμο για να σώσει την Ευρυδίκη. Το βασίλειο των νεκρών γίνεται ο χώρος της μνήμης και το σκοτάδι αντιστοιχεί στην απώλεια της μνήμης. Επομένως, η κάθοδος του Ορφέα στον Άδη γίνεται κατανοητή ως «εργασία πένθους», η διάσωση της Ευρυδίκης ως η διατήρησή της στη μνήμη και το ίδιο το κείμενο ως «ταφικό μνημείο». (Ammelburger 1995).
«Ορφεύς. Ευρυδίκη. Ερμής.»
Στοιχεία Έκδοσης:
- Δικταίος, Άρης. 1987. Εκλογή από το ποιητικό έργο του Rainer Maria Rilke. 2η έκδ. επαυξημένη. Αθήνα: Ζαχαρόπουλος.
Βιβλιογραφία-Δικτυογραφία:
- Ammelburger, Gerhard. 1995. Bejahungen. Zur Rheotrik des Rühmens bei Rainer Maria Rilke. Würzburg: Königshausen & Neumann.
ΨΗΦΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ, Νόστος. Ο Αρχαιοελληνικός Μύθος στην Παγκόσμια Λογοτεχνία
