Ψηφίδες για την ελληνική γλώσσα

Το ποίημα ανήκει στις Επαναλήψεις. Σειρά τρίτη (1969). Στις Επαναλήψεις το μυθολογικό ή ιστορικό προσωπείο θα λειτουργήσει τριπλά: για την καταγγελία του αντιπάλου, για την έκφραση της κρίσης, για την κριτική στους οικείους. Έτσι, οι Επαναλήψεις, παρ' όλη την παραβολική τους μορφή —μάλλον ακριβώς χάρη σ’ αυτήν—, αναφέρονται πιο συγκεκριμένα σε «πρόσωπα και γεγονότα». Στις Επαναλήψεις, λοιπόν, έχουμε τη μυθολογική κάλυψη, την παραβολή, αλλά και την παρουσία του ιστορικού τοπίου πιο έντονη από ποτέ (Προκοπάκη, 1981: 60). Το ποίημα αναφέρεται στο μαντείο των Φαρών και τη μαντική τέχνη. Σύμφωνα με τον μύθο, όποιος ήθελε να συμβουλευτεί τον θεό στο μαντείο των Φαρών της Αχαΐας, μόλις βράδιαζε, άναβε τα λυχνάρια του βωμού, έκαιγε λιβάνι, έριχνε ένα νόμισμα και πλησίαζε το άγαλμα του Ερμή λέγοντας στο αυτί του το ερώτημα. Στη συνέχεια, έφραζε τα αυτιά του και κατόπιν απομακρυνόταν, αφήνοντάς τα ελεύθερα. Ό,τι πρωτοάκουγε είχε μαντική σημασία, ήταν η απάντηση.