Το ποίημα ανήκει στις Επαναλήψεις. Σειρά τρίτη (1969). Στις Επαναλήψεις το μυθολογικό ή ιστορικό προσωπείο θα λειτουργήσει τριπλά: για την καταγγελία του αντιπάλου, για την έκφραση της κρίσης, για την κριτική στους οικείους. Έτσι, οι Επαναλήψεις, παρ' όλη την παραβολική τους μορφή —μάλλον ακριβώς χάρη σ’ αυτήν—, αναφέρονται πιο συγκεκριμένα σε «πρόσωπα και γεγονότα». Στις Επαναλήψεις, λοιπόν, έχουμε τη μυθολογική κάλυψη, την παραβολή, αλλά και την παρουσία του ιστορικού τοπίου πιο έντονη από ποτέ (Προκοπάκη, 1981: 60). Το συγκεκριμένο ποίημα αναφέρεται στον Θηβαϊκό κύκλο, και ο ποιητής το αφιερώνει στον ομότεχνό του Γάλλο Αραγκόν. Ενσωματώνοντας στίχους από τη σκηνή της αναγνώρισης (στίχοι 816, 823) της Ἰφιγένειας ἐν Ταύροις και σύμφωνα με την τεχνική της επιλεκτικής εστίασης, ο Γ. Ρίτσος επιλέγει τους στίχους που αναφέρονται σε δύο συμβολικά αντικείμενα, ένα εργόχειρο και μια λόγχη, ενώ με μια λειτουργία επανακυοφορίας αλλάζει την αναγνώριση του Ορέστη και της Ιφιγένειας σε αμοιβαία αναγνώριση ομοτέχνων (Ζερβού, 2010: 23-24).
«Αδελφοσύνη» [1969]
ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ, 20ός αι. / 1969
Στοιχεία Έκδοσης:
- Ρίτσος, Γιάννης. 1972. Πέτρες. Επαναλήψεις. Κιγκλίδωμα. Αθήνα: Κέδρος. Και στον συγκεντρωτικό τόμο: Γιάννης Ρίτσος. [1989] 1998. Ποιήματα Ι΄ (1963-1972). 2η έκδ. Αθήνα: Κέδρος.
Βιβλιογραφία-Δικτυογραφία:
- ΨΗΦΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ, ΑΝΕΜΟΣΚΑΛΑ. Γιάννης Ρίτσος.
- ΨΗΦΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ. ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ ΘΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ, Ρίτσος Γιάννης .
- Ζερβού, Αλεξάνδρα. 2010. «Ο φιλόμυθος Ρίτσος και οι αρχαίοι: Επαναλήψεις και αντικατοπτρισμοί». Φιλολογική 110 (Φεβρουάριος-Μάρτιος 2010): 16-24.
- Προκοπάκη, Χρύσα. 1981. Η πορεία προς τη Γκραγκάντα ή οι περιπέτειες του οράματος. Αθήνα: Κέδρος.
ΨΗΦΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ, Νόστος. Ο Αρχαιοελληνικός Μύθος στην Παγκόσμια Λογοτεχνία
