Ψηφίδες για την ελληνική γλώσσα

Το ποίημα ανήκει στις Επαναλήψεις. Σειρά δεύτερη (1968), που γράφτηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης πολιτικών κρατουμένων στο Παρθένι της Λέρου. Στις Επαναλήψεις το μυθολογικό ή ιστορικό προσωπείο θα λειτουργήσει τριπλά: για την καταγγελία του αντιπάλου, για την έκφραση της κρίσης, για την κριτική στους οικείους. Έτσι, οι Επαναλήψεις, παρ' όλη την παραβολική τους μορφή —μάλλον ακριβώς χάρη σ’ αυτήν—, αναφέρονται πιο συγκεκριμένα σε «πρόσωπα και γεγονότα». Στις Επαναλήψεις, λοιπόν, έχουμε τη μυθολογική κάλυψη, την παραβολή, αλλά και την παρουσία του ιστορικού τοπίου πιο έντονη από ποτέ (Προκοπάκη, 1981: 60). Το συγκεκριμένο ποίημα αναφέρεται στον μύθο του Δαναού. Σύμφωνα με τον μύθο, ο Δαναός, βασιλιάς του Άργους και πατέρας των 50 Δαναΐδων, ζούσε ευτυχισμένος στο βασίλειό του, όταν κατέφτασαν εκεί οι 50 γιοι του αδελφού του Αίγυπτου, θέλοντας να παντρευτούν τις κόρες του. Αυτός αναγκάστηκε να συναινέσει, εφοδίασε, όμως, με μαχαίρια τις κόρες του, προκειμένου αυτές να δολοφονήσουν τους συζύγους τους την πρώτη νύχτα του γάμου. Ο μόνος που γλίτωσε από τον θάνατο ήταν ο Λυγκέας, γιατί η Δαναΐδα Υπερμνήστρα τον ερωτεύτηκε και δεν τον σκότωσε.