Ψηφίδες για την ελληνική γλώσσα

Το ποίημα ανήκει στις Επαναλήψεις. Σειρά δεύτερη (1968), που γράφτηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης πολιτικών κρατουμένων στο Παρθένι της Λέρου. Στις Επαναλήψεις το μυθολογικό ή ιστορικό προσωπείο θα λειτουργήσει τριπλά: για την καταγγελία του αντιπάλου, για την έκφραση της κρίσης, για την κριτική στους οικείους. Έτσι, οι Επαναλήψεις, παρ' όλη την παραβολική τους μορφή —μάλλον ακριβώς χάρη σ’ αυτήν—, αναφέρονται πιο συγκεκριμένα σε «πρόσωπα και γεγονότα». Στις Επαναλήψεις, λοιπόν, έχουμε τη μυθολογική κάλυψη, την παραβολή, αλλά και την παρουσία του ιστορικού τοπίου πιο έντονη από ποτέ (Προκοπάκη, 1981: 60). Το συγκεκριμένο ποίημα αναφέρεται στις γεμάτες λαμπρότητα εκδηλώσεις που πραγματοποιούνταν στην Αθήνα προς τιμήν των πεσόντων στις Πλαταιές. Το ηρωικό πνεύμα του δοξασμένου παρελθόντος επιβιώνει, σύμφωνα με τον ποιητή, ακόμη και στο αντιηρωικό παρόν, καθώς «μια μυστική νοσταλγία μάς κυριεύει για τις παλιές λαμπρότητες — κι ας τις λέμε φτηνές».