Ψηφίδες για την ελληνική γλώσσα

Ο Μίλτος Σαχτούρης είναι ο συνεπέστερος διερευνητής του εσωτερικού κόσμου, στον οποίο συναντώνται η υπερρεαλιστική ανίχνευση του υποσυνείδητου με τον παραδοσιακό κόσμο του ελληνικού δημοτικού τραγουδιού. Σε όλη τη διάρκεια της ποιητικής του πορείας συνειδητά επεξεργάστηκε τον εφιάλτη του, ο οποίος αποτελεί αντανάκλαση των φρικαλεοτήτων του Εμφυλίου Πολέμου (Beaton, 1996: 248). Το συγκεκριμένο ποίημα είναι ένα από τα δύο αρχαιόμυθα ποιήματα του Μ. Σαχτούρη που περιέχεται στη συλλογή Παραλογαίς (1948). Στο ποίημα παρουσιάζεται με τρόπο αποσπασματικό η αναζήτηση ενός σύγχρονου, μη κατανομαζόμενου Θησέα μέσα σε ένα σύγχρονο λαβύρινθο· στην αναζήτηση αυτή δεν υπάρχει θέση για άθλους. Η εξερεύνηση οδηγεί μόνο στην ανακάλυψη θραυσμάτων και σπαραγμάτων. Ο σύγχρονος Θησέας, χρησιμοποιώντας το νήμα της Αριάδνης, μπαίνει ή χάνεται στον λαβύρινθό του, και εκεί ανακαλύπτει σπαράγματα της παλιάς ξύλινης αγελάδας και της αρχαίας ερωτόληπτης βασίλισσας. Στη θέση της αρχαίας ερωτικής επιτυχίας, της ένωσης δηλαδή της Πασιφάης με τον ταύρο και τη γέννηση του Μινώταυρου, στο ποίημα υπάρχει μόνο ο (ερωτικός) εφιάλτης και η τρέλα (Μαρωνίτης, 1980: 57-68). Πρόκειται, επομένως, για μια εφιαλτική εξερεύνηση του καιρού μας με τα σύνεργα του πανάρχαιου μύθου (Μαρωνίτης, 2009: 119).