Ψηφίδες για την ελληνική γλώσσα

Το ποίημα ανήκει στη συλλογή Η πύλη των λεόντων (2002), που αποτελείται από τέσσερα ποιήματα μυθολογικού περιεχομένου και ένα ιστορικό-αρχαιολογικό. Το ποίημα, με αφορμή τον τίτλο του, παραπέμπει στην πύλη της ακρόπολης των Μυκηνών, επιμένοντας στο ανάγλυφο με τα λιοντάρια που κοσμεί το υπέρθυρό της. Τα ανάγλυφα λιοντάρια, σύμβολα του μυθικού παρελθόντος, ζωντανεύουν στο αφηγηματικό παρόν και μεταφέρουν το βάρος ενός αναπόφευκτου τρόμου. Τελικά, ο τρόμος που προκαλούν δεν οφείλεται σε αυτά τα ίδια, καθώς σύμφωνα με το ποίημα «έχουν χαθεί από χρόνια», αλλά στο βαρύ παρελθόν με το οποίο συνδέονται, το μυθολογημένο σε τρομαγμένη αφήγηση. Η πύλη συμβολίζει ίσως την πύλη της μυθικής ποίησης, μέσω της οποίας εισερχόμαστε στον μυθικό χώρο της τραγωδίας των Ατρειδών με τίμημα τον τρόμο (Μαρωνίτης, 2005: 95-96). Το ποίημα ενέχει το ανατρεπτικό στοιχείο του μύθου, καθώς απομυθοποιείται το διαβόητο κατόρθωμα του Ηρακλή, το οποίο φαντάζει θρασύδειλο.