Το ποίημα ανήκει στην ενότητα «Σκιοτραφή και φωτόφιλα» του Β΄ τόμου των Ποιημάτων της Λένας Παππά. Πρωτοδημοσιεύτηκε την 15η Μαΐου του 1981 στο τεύχος 1293 της Νέας Εστίας. Στο ποίημα, η Ελένη αναδεικνύεται ως αιώνιο σύμβολο του έρωτα, ως ζωντανός ανά τους αιώνες μύθος. Η ποιήτρια αναφέρεται σε διαφορετικές πτυχές του μύθου της Ελένης: στην ευριπίδεια παραλλαγή, σύμφωνα με την οποία στην Τροία δεν πήγε η Ελένη αλλά ο ίσκιος της, στον τρωικό πόλεμο, που προκλήθηκε στο όνομά της, στη θυσία της Ιφιγένειας, για την οποία θεωρείται υπαίτια. Η Ελένη των μύθων, σύμφωνα με την ποιήτρια, παραμένει πάντα ζωντανή στον νου και τη φαντασία των ανθρώπων.
«Ελένη»
ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ, 20ός αι. / 1981
Στοιχεία Έκδοσης:
- Παππά, Λένα. 1997. Τα ποιήματα. Β΄ τόμος. Αθήνα: Αρμός.
ΨΗΦΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ, Νόστος. Ο Αρχαιοελληνικός Μύθος στην Παγκόσμια Λογοτεχνία
