Ψηφίδες για την ελληνική γλώσσα

Πρόκειται για ένα έργο εσωτερικού βιώματος, όπου κυριαρχεί η ιδέα του ασύλληπτου ονείρου ενώ ταυτόχρονα υφίσταται και μια πικρή αίσθηση της πραγματικότητας. Μέσω αυτού του εσωτερικού μονολόγου, όπου καταργούνται τα όρια μεταξύ δοκιμίου και αφηγήματος, ο Στέλιος Ξεφλούδας εκφράζει τον έντονο προβληματισμό του για τη σύγχρονη εποχή: μοναξιά, δυστυχία, ανία και πόνος χαρακτηρίζουν τη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου, παρά το γεγονός ότι οι αποστάσεις έχουν εκμηδενιστεί. Οδυσσέας, επομένως, σε αυτό το έργο του Στέλιου Ξεφλούδα είναι ο σύγχρονος άνθρωπος, που ζει το δράμα του μοντέρνου κόσμου και δεν πρόκειται να βρει ποτέ την Ιθάκη του. Γίνεται το παναθρώπινο σύμβολο του ανθρώπου που αναλογίζεται την ανθρώπινη ιστορία και συνειδητοποιεί την τραγικότητά της. Το μέλλον προβάλλεται εφιαλτικό, καθώς ένας ατομικός πόλεμος καραδοκεί. Ταυτόχρονα, όμως, εκφράζεται και η πίστη στις δημιουργικές δυνάμεις του ανθρώπου, που εγγυώνται την αιώνια ύπαρξή του.