Το ποίημα ανήκει στη συλλογή Προφητείες (1931). Το αίνιγμα της Σφίγγας, ο χρησμός της Πυθίας και η αναζήτηση της αυτογνωσίας από τον Οιδίποδα αποτελεί το μυθικό υπόστρωμα του σύντομου αυτού ποιήματος της Μελισσάνθης, όπου το ποιητικό υποκείμενο ταυτίζει τον νου του με τον Οιδίποδα. Ουσιαστικά, η Μελισσάνθη οικειοποιείται τον μύθο και τον αξιοποιεί απροκάλυπτα προκειμένου να εκφράσει τον ατομικό ψυχισμό της. Ειδικότερα, αναφερόμενη στον μύθο του Οιδίποδα και της Σφίγγας, εξισώνει το μυαλό της με τον Οιδίποδα και το αίνιγμα της αυτογνωσίας με το αίνιγμα της Σφίγγας (Robinson, 1996: 112).
«Σφίγγα»
ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ, 20ός αι. / 1931
Στοιχεία Έκδοσης:
- Μελισσάνθη. 1931. Προφητείες. Αθήνα. Και στον συγκεντρωτικό τόμο Μελισσάνθη. 1986. Οδοιπορικό. Ποιήματα 1930-1984. Αθήνα: Καστανιώτης.
Βιβλιογραφία-Δικτυογραφία:
- Robinson, Christopher. 1996. "'Helen or Penelope?' Women writers, myth and the problem of gender roles". Στο Mackridge Peter (edited). Ancient Greek Myth in Modern Greek Poetry. Essays in Memory of C.A. Trypanis.London: Frank Cass. 109-120.
ΨΗΦΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ, Νόστος. Ο Αρχαιοελληνικός Μύθος στην Παγκόσμια Λογοτεχνία
