Σύμφωνα με τον Δανιήλ Ιακώβ (2000: 109-110), ο τίτλος παραπέμπει στο ομώνυμο παραμύθι «Έρως και ψυχή», που είναι ενσωματωμένο στις Μεταμορφώσεις του Απουλήιου. Ωστόσο, ο Οδυσσέας Ελύτης έχει υπόψη του περισσότερο την πλατωνική αντίληψη περί ψυχής και έρωτα.
Γίνεται αναφορά στη μορφή Διοτίμας, η οποία στο Συμπόσιον μιλάει για τους αναβαθμούς του έρωτα που μπορεί να οδηγήσει στη θέαση της ουράνιας ψυχικής ομορφιάς.
Σύμφωνα με τον David Connolly (2000: 405), το ποίημα παραπέμπει στον Φρειδερίκο Χέλντερλιν (Scardanelli) και στον άτυχο έρωτά του για τη Susette Contard (τη Διοτίμα, όπως την αποκαλούσε), αλλά παραπέμπει και στο θέμα του έρωτα, ο οποίος μπορεί να εξυψώσει την ψυχή σε ορισμένες «στιγμές ενόρασης», όπως αυτές που μπορεί η Φύση να προσφέρει (Connolly, 2000: 405).
«Έρως και ψυχή»
ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ, 20ός αι. / 1991
Στοιχεία Έκδοσης:
- Ελύτης, Οδυσσέας. [1991] 2006. Τα ελεγεία της Oξώπετρας. 6η έκδ. Αθήνα: Ίκαρος.
Βιβλιογραφία-Δικτυογραφία:
- Ιακώβ, Δανιήλ. 2000. Η αρχαιογνωσία του Οδυσσέα Ελύτη και άλλες νεοελληνικές δοκιμές. Θεσσαλονίκη: Ζήτρος.
- Connolly, David. 2000. «Τα ελεγεία της Οξώπετρας: μια στιγμούλα…». Στο Οδυσσέας Ελύτης. Ο ποιητής και οι ελληνικές πολιτισμικές αξίες. Πρακτικά διεθνούς επιστημονικού συνεδρίου στην Κω (Κως, 25-29 Ιουνίου 1994), επιμ. Ε. Καψωμένος. Αθήνα: Γκοβόστης. 393-414.
ΨΗΦΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ, Νόστος. Ο Αρχαιοελληνικός Μύθος στην Παγκόσμια Λογοτεχνία
