Το ποίημα ανήκει στη συλλογή Τα ετεροθαλή. Βασική θεματική του είναι η σχέση χρόνου και ποιητικού λόγου. Μνημονεύονται σε αυτό ο Κρέων, η Αντιγόνη, ο Αίγισθος (στίχοι 11-15) ως σύμβολα τραγικά της ανθρώπινης μοίρας. Η αναφορά στον μύθο της Ευρυδίκης είναι προφανής και στην κατακλείδα του ποιήματος: «Θα τη φέρουμε την Ευρυδίκη πάλι / Στο φως, στο φως, στο φως» (Ιακώβ, 2000: 56). Ανατρέποντας τον μύθο, η Ευρυδίκη του Οδυσσέα Ελύτη θα νικήσει τον θάνατο και θα βγει στο φως. Ο Ορφέας στο ποίημα είναι ο ίδιος ο ποιητής και όλοι εκείνοι στους οποίους απευθύνει την έκκληση να μη γυρίσουν πίσω να κοιτάξουν αλλά να παραμείνουν «άτεγκτοι και στην έξοδο προσηλωμένοι».
«Αιώνος είδωλον»
ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ, 20ός αι. / 1968
Στοιχεία Έκδοσης:
- Ελύτης, Οδυσσέας. [1974] 2007. Τα ετεροθαλή. 4η έκδ. Αθήνα: Ίκαρος.
Βιβλιογραφία-Δικτυογραφία:
- Ιακώβ, Δανιήλ. 2000. Η αρχαιογνωσία του Οδυσσέα Ελύτη και άλλες νεοελληνικές δοκιμές. Θεσσαλονίκη: Ζήτρος.
ΨΗΦΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ, Νόστος. Ο Αρχαιοελληνικός Μύθος στην Παγκόσμια Λογοτεχνία
