Το ποίημα ανήκει στη συλλογή Πολιτεία (1955–1965). Η συλλογή αυτή περιλαμβάνει το πρώτο και το δεύτερο βιβλίο της Πολιτείας, που εκδόθηκαν στα 1956 και 1958 αντίστοιχα. Στη συγκεντρωτική της μορφή η Πολιτεία εκδόθηκε στα 1961 και στη συνέχεια στα 1965. Στη βιβλιοκριτική του για το πρώτο βιβλίο της Πολιτείας ο Αντρέας Καραντώνης (1956: 1022-1023) σχολιάζει ότι ο Άρης Δικταίος δημιουργεί τη δική του ποιητική συμβολική πολιτεία με άξονα την αίσθηση, που καταλήγει σε τραγική συνείδηση, πως, αν υπάρχουμε, υπάρχουμε μόνο σε σώμα. Στο συγκεκριμένο ποίημα, με αφετηριακό σημείο τη φτέρνα του Αχιλλέα, το σημείο εκείνο του σώματος που έκανε τον ήρωα θνητό και του στοίχισε και τη ζωή του, ο ποιητής μελετά τη φθαρτότητα της ανθρώπινης φύσης, εκφράζοντας την υπαρξιακή αγωνία πως ο άνθρωπος είναι κάτι το φθαρτό και αναπτύσσοντας ταυτόχρονα και το θέμα της ανεπανάληπτης ατομικότητας. Έτσι, ο Αχιλλέας μπορεί να πέθανε στο ποίημα, ο θάνατός του όμως δεν υπερνίκησε το ψυχικό του μεγαλείο και την αρετή του, αποτελώντας πρότυπο για όλους τους άλλους ήρωες.
«Η φτέρνα του Αχιλλέα»
ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ, 20ός αι. / 1965
Στοιχεία Έκδοσης:
- Δικταίος, Άρης. 1965. Πολιτεία (1955 - 1965). Αθήνα. Και στον συγκεντρωτικό τόμο: Άρης Δικταίος. 1974. Τα ποιήματα (1934-1965). Αθήνα: Δωδώνη.
Βιβλιογραφία-Δικτυογραφία:
- Καραντὠνης, Ανδρέας. 1956. >«Άρη Δικταίου. Πολιτεία». Νέα Εστία 697: 1021-1023.
ΨΗΦΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ, Νόστος. Ο Αρχαιοελληνικός Μύθος στην Παγκόσμια Λογοτεχνία
