Το ποίημα ανήκει στη συλλογή Ένδον (1960). Αναφέρεται στη μοίρα της Μήδειας και παραπέμπει γενικά στην τραγικότητα της ανθρώπινης μοίρας. Η τύχη στην ποίησή του Άθου Δημουλά είναι μια έννοια ανυπότακτη, η αρχή ενός συστήματος υποταγμένων σε αυτήν εννοιών, όπως άπειρο, πεπρωμένο κ. ά., ενώ κάποτε παίρνει και ψευδώνυμα, όπως χρόνος. Στην τύχη, στην αρνητικότητα ίσως του κόσμου απέναντι στον άνθρωπο, αντιτάσσεται από μέρους του η μνήμη, που συνιστά τον δεύτερο πόλο του κόσμου και της ποίησης του Άθου Δημουλά (Φωκάς, 1985: 415).
«Μήδεια»
ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ, 20ός αι. / 1960
Στοιχεία Έκδοσης:
- Δημουλάς, Άθως. 1960. Ένδον. Αθήνα: Δίφρος. Και στον συγκεντρωτικό τόμο: Άθως Δημουλάς. 1999. Τα ποιήματα (1951-1985). Αθήνα: Ίκαρος.
Βιβλιογραφία-Δικτυογραφία:
- Φωκάς, Νίκος. 1985.«Το προσωπικό και το απρόσωπο στην ποίηση του Άθου Δημουλά». Η λέξη 44: 415-422.
ΨΗΦΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ, Νόστος. Ο Αρχαιοελληνικός Μύθος στην Παγκόσμια Λογοτεχνία
