Το ποίημα ανήκει στη συλλογή Σονέττα (1953) και αναφέρεται στον μύθο σύμφωνα με τον οποίο, όταν γεννήθηκε ο Ηρακλής από την Αλκμήνη, η Ήρα, η γυναίκα του Δία, η οποία τον ζήλευε για τις απιστίες του, έστειλε στην κούνια του ήρωα δύο φίδια, αλλά το βρέφος τα στραγγάλισε, γεγονός που προοικονομούσε και το ηρωικό μέλλον του. Το ποίημα αναφέρεται στο κατεξοχήν θέμα της ποίησης του Άθου Δημουλά, την τύχη. Η τύχη στην ποίησή του είναι μια έννοια ανυπότακτη, η αρχή ενός συστήματος υποταγμένων σε αυτήν εννοιών, όπως άπειρο, πεπρωμένο κ. ά., ενώ κάποτε παίρνει και ψευδώνυμα, όπως χρόνος. Στην τύχη, την αρνητικότητα ίσως του κόσμου απέναντι στον άνθρωπο, αντιτάσσεται από μέρους του η μνήμη, που συνιστά τον δεύτερο πόλο του κόσμου και της ποίησης του Άθου Δημουλά (Φωκάς, 1985: 415).
«Επέπρωτο»
ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ, 20ός αι. / 1953
Στοιχεία Έκδοσης:
- Δημουλάς, Άθως. 1953. Σονέττα. Αθήνα. Και στον συγκεντρωτικό τόμο: Άθως Δημουλάς. 1999. Τα ποιήματα (1951-1985). Αθήνα: Ίκαρος.
Βιβλιογραφία-Δικτυογραφία:
- Φωκάς, Νίκος. 1985.«Το προσωπικό και το απρόσωπο στην ποίηση του Άθου Δημουλά». Η λέξη 44: 415-422.
ΨΗΦΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ, Νόστος. Ο Αρχαιοελληνικός Μύθος στην Παγκόσμια Λογοτεχνία
