Ψηφίδες για την ελληνική γλώσσα

Το συγκεκριμένο ποίημα ανήκει στη συλλογή Δημόσιος καιρός (2014, εκδόσεις «Ίκαρος»). Κυρίαρχο είναι το σκηνικό θανάτου, καθώς περιγράφεται η διέλευση των ψυχών μέσω του Αχέροντα, προκειμένου να καταλήξουν στο βασίλειο του Άδη. Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία, ο «ψυχοπομπός» Ερμής παρέδιδε τις ψυχές των νεκρών στον Χάροντα, αφού πρώτα τις μετέφερε σε βάρκα. Η κάθε ψυχή έπρεπε να δώσει από έναν οβολό για τη μεταφορά. Θέματα του ποιήματος είναι ο θάνατος και η ύπαρξη του απόλυτου κενού μετά το τετελεσμένο γεγονός. Η ποιήτρια πραγματεύεται το θέμα του θανάτου με έντονα σαρκαστική διάθεση, δίνοντας παράλληλα φιλοσοφικές προεκτάσεις. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Νίκος Δήμου, «η ποίηση της Κικής Δημουλά είναι άνευ αντικειμένου - αφού αντικείμενό της είναι το μηδέν. Για να είμαι περισσότερο σαφής: όχι ακριβώς το μηδέν (τι να γράψει κανείς γι' αυτό), όσο η παρουσία του στη ζωή μας, η σχέση μας με αυτό. Το μοναδικό θέμα της Δημουλά είναι το σταδιακό ή αιφνίδιο πέρασμα από το ον στο μη-ον. Το πέρασμα που ονομάζεται χρόνος, φθορά ή θάνατος […]. Πώς να περιγράψεις πυροτεχνήματα - όταν το θέμα σου δεν είναι η λάμψη αλλά το πίσω σκότος. Πώς να μιλήσεις για το σκοτάδι; Τι είναι το σκοτάδι; Μη φως; Αρκεί αυτός ο ορισμός; Εκεί ακριβώς βρίσκεται το επίτευγμα της Κικής Δημουλά. Μιλάει για το σκοτάδι, το μη ον, το μηδέν, πράγματα που δεν λέγονται - κι όμως τα λέει. Ενώ οι περισσότεροι ποιητές όταν πάνε να ασχοληθούν με το αφηρημένο συντρίβονται, η Δημουλά μπορεί και κάνει φιλοσοφική ποίηση τόσο χειροπιαστή όσο ένας σβώλος χώμα και τόσο μεταφυσική όσο η αποφατική θεολογία» (Δήμου, 1991).