Ψηφίδες για την ελληνική γλώσσα

Το συγκεκριμένο ποίημα ανήκει στη συλλογή Χλόη θερμοκηπίου (2005, εκδόσεις «Ίκαρος») και βασίζεται στον μύθο σύμφωνα με τον οποίο η Θέτιδα, η μητέρα του Αχιλλέα, θέλοντας να καταστήσει αθάνατο τον γιο της, τον βύθισε, όταν ήταν βρέφος, στον ποταμό της Στύγας. Όλα τα σημεία που άγγιξε ο ποταμός έγιναν άτρωτα εκτός από τη φτέρνα από όπου κρατούσε το βρέφος η Θέτιδα. Έτσι, ο Αχιλλέας απέκτησε το τρωτό σημείο του, «την αχίλλειο πτέρνα» του, έμβλημα της θνητότητάς του. Το συγκεκριμένο ποίημα, με αφορμή αυτό το μυθικό επεισόδιο, αναφέρεται στην αβεβαιότητα, στα λάθη, στις ενοχές, στα τρωτά εκείνα σημεία, που χαρακτηρίζουν κάθε ανθρώπινη ύπαρξη και αποτελούν τα εφόδια της για να ζήσει. Το γεγονός πως η ποιήτρια χαρακτηρίζει εφόδια τόσες αρνητικά σημασιοδοτημένες έννοιες συνιστά έντονη ειρωνεία, που προετοιμάζει για την πικρή διαπίστωση ότι «ερχόμαστε από μια παροδική αβεβαιότητα του θανάτου» (Παπαστάθη, 2014: 254).