Το ποίημα ανήκει στη συλλογή Τα επιγενόμενα (1974–1977). Τα σύμβολα της προσωπικής μυθολογίας του ποιητή εμπλουτίζονται από τα συναισθήματα που του προκαλεί η νέα πραγματικότητα (Παπαθανασόπουλος, 1991: 631-632). Το συγκεκριμένο ποίημα αναφέρεται στην πορεία του ανθρώπου προς τον θάνατο και στις διαφορετικές αντιλήψεις που υπάρχουν για τη δομή του κόσμου, την πραγματική φύση του ανθρώπου και το αίνιγμα του θανάτου. Σαφείς αναφορές γίνονται στο αίνιγμα της Σφίγγας που έλυσε ο Οιδίποδας, και στον θάνατο του Εμπεδοκλή, ο οποίος, σύμφωνα με την παράδοση, πέθανε πέφτοντας στον κρατήρα του ηφαιστείου της Αίτνας.
«Ο μεγάλος κώνος»
ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ, 20ός αι. / 1977
Στοιχεία Έκδοσης:
- Βαφόπουλος, Γεώργιος.1977. Τα επιγενόμενα. Θεσ/νίκη. Και στον συγκεντρωτικό τόμο: Γεώργιος Βαφόπουλος. 1990. Άπαντα τα ποιητικά. Θεσ/νίκη: Παρατηρητής.
Βιβλιογραφία-Δικτυογραφία:
- Παπαθανασόπουλος, Θανάσης. 1991. «Βιβλία-κριτική: Γ. Θ. Βαφόπουλου "Άπαντα τα ποιητικά"». Νέα Εστία 1532: 631-632.
ΨΗΦΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ, Νόστος. Ο Αρχαιοελληνικός Μύθος στην Παγκόσμια Λογοτεχνία
