Ψηφίδες για την ελληνική γλώσσα

Το ποίημα ανήκει στη συλλογή Τα νέα σατιρικά γυμνάσματα (1967–1974). Η συλλογή περιέχει 56 ποιήματα, εμπνευσμένα από την Απριλιανή δικτατορία, και πρωτοδημοσιεύτηκε το 1975 από τον ποιητή, με το ψευδώνυμο Λουκίλιος Γιουβενάλης. Γενικά, τα ποιήματα αυτά βρίσκονταν σε κάποια δυσαρμονία με το γενικό πνευματικό και αισθητικό πνεύμα των ποιημάτων των άλλων βιβλίων, αφού εξαντλούσαν τη σάτιρά τους μέσα στην ατμόσφαιρα ενός περιορισμένου και επικαιρικά συγκεκριμένου χρόνου. Ειδικότερα, τα ποιήματα της συλλογής ασκούν σκληρή κριτική στην επτάχρονη δικτατορία· ο ποιητής σαρκάζει τους δικτάτορες και την ηθική τους πόρωση και εκφράζει τη βαθύτατη θλίψη του για τον ξεπεσμό του Έθνους (Παπαθανασόπουλος, 1991: 631). Στο συγκεκριμένο ποίημα, ο ποιητής αυτοπαρουσιάζεται ως επίγονος του αρχαίου λυρικού και σατιρικού ποιητή Αρχίλοχου, που έχει χρέος να καυτηριάζει με την ποίησή του τα κακώς κείμενα.