Το ποίημα γράφτηκε το 1953 και συμπεριελήφθη στη συλλογή Οι Ατρείδες της φωτιάς και της σιωπής. Τον Σταύρο Βαβούρη απασχολεί ιδιαίτερα ο μύθος των Ατρειδών. Όπως επεξηγεί σε ένα σημείωμά του, «τα ποιήματα αυτά κλείνουν την προσπάθειά μου να διεισδύσω στο άγριο δράμα της οικογένειας Ατρείδη, που οι παράφορες κι άγριες μορφές της είναι περισσότερο ανεξιχνίαστες απ' όσο φαντάστηκαν όσοι ασχολήθηκαν μαζί τους». Έχουμε, λοιπόν, να κάνουμε με μια προσπάθεια του ποιητή να διεισδύσει στο τραγικό πεδίο των Ατρειδών, γνωρίζοντας εκ των προτέρων πως πρόκειται για ένα πεδίο ανεξιχνίαστο. Ο Ορέστης του Σταύρου Βαβούρη παρουσιάζεται ως ένας έκπτωτος βασιλικός γόνος που στο δικαστήριο του Αρείου Πάγου δικάζεται, αθωώνεται, αλλά τελικά διώχνεται. Μέσω του ποιήματος, δικάζεται η βασιλεία, που θεωρείται αιτία πολλών συμφορών. Από τα υπόλοιπα μυθικά πρόσωπα εμφανίζονται η Ηλέκτρα ως συνήγορος του Ορέστη και σε κατάσταση ψυχωτικής εκδικητικής μανίας (Νάσιου, 2014: 830), οι αυλικοί-Χορός απειλητικοί έναντι των δικαστών και ο Πυλάδης ως ακόλουθος του Ορέστη. Όλο το ποίημα είναι ειρωνικό έως χλευαστικό, και ο Ορέστης ενσαρκώνει τον Νεοέλληνα της Μεταπολίτευσης (Δεμέστιχα, 1996: 1216).
«Ορέστης Ατρείδης»
ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ, 20ός αι. / 1953
Στοιχεία Έκδοσης:
- Βαβούρης, Σταύρος. 1998. Πού πήγε, ώς πού πήγε αυτό το ποίημα. Αθήνα: Ερμής.
Βιβλιογραφία-Δικτυογραφία:
- Βαβούρης, Σταύρος. 1990. Οι Ατρείδες της φωτιάς και της σιωπής (1950-1988). Αθήνα: Διάττων.
- Δεμέστιχα, Αικατερίνη. 1996. «Το τραγικό πρόσωπο του Ορέστη στο Βάρναλη και στο Σεφέρη». Νέα Εστία 1661: 1208-1217.
- Νάσιου, Δέσποινα. 2014. «Ηλέκτρα και Χρυσόθεμις, αντανακλάσεις του μύθου στη νεοελληνική ποίηση: Από τον Σεφέρη ώς τον Λαμπρέλλη». Πρακτικά 7ου συνεδρίου μεταπτυχιακών φοιτητών και υποψηφίων διδακτόρων του τμήματος Φιλολογίας (16-18 Μαΐου 2013). Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. 824-834.
ΨΗΦΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ, Νόστος. Ο Αρχαιοελληνικός Μύθος στην Παγκόσμια Λογοτεχνία
