Γραφικό

Πυξίς

Ψηφιακή Αρχαιοθήκη

Επιμ. Τριανταφυλλιά Γιάννου

«Ιφιγένεια»

Πρόκειται για πεντάπρακτη τραγωδία 3.858 ιαμβικών δεκαπεντασύλλαβων στίχων με έντονη την επίδραση του κρητικού θεάτρου.
Αποτελεί πιθανόν το πρώτο έργο με το οποίο η Commedia dell' arte κάνει εμφανή την παρουσία της στο επτανησιακό θέατρο. Αναφέρεται στη θυσία της Ιφιγένειας και γενικά στον πόλεμο της Τροίας, ενώ παρουσιάζει και τα πολιτικοπατριωτικά κίνητρα της θυσίας στην Αυλίδα, καθώς υπάρχουν αναλογίες με το ιστορικοπολιτικό περιβάλλον της εποχής της συγγραφής του. Έτσι, για παράδειγμα, οι Τρώες αποτελούν σαφή υπαινιγμό στους Τούρκους. Η τραγωδία ακολουθεί πιστά το ομώνυμο ιταλικό πρότυπο του Lodovico Dolce, με τη διαφορά ότι στην τελευταία πράξη εισάγονται πρόσωπα και καταστάσεις κωμικές και το έργο μεταβάλλεται απότομα σε ιλαροτραγωδία. Το έργο ανέβηκε σε παράσταση το 1979 σε σκηνοθεσία και διασκευή Σπ. Ευαγγελάτου (Χασάπη-Χριστοδούλου, 2002: 226–235, 238–239).

Στοιχεία Έκδοσης:

Βιβλιογραφία-Δικτυογραφία:

  • Κριαράς, Εμμανουήλ. 1961. «Τα βασικά ιταλικά πρότυπα των τραγωδιών του Πέτρου Κατσαΐτη». Νέα Εστία 806: 95-96. Και στην ηλεκτρονική διεύθυνση ΠΥΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ. Μεσαιωνική Ελληνική Λογοτεχνία, Άπαντα Εμμανουήλ Κριαρά. «Τα βασικά ιταλικά πρότυπα των τραγωδιών του Πέτρου Κατσαΐτη».
  • Χασάπη-Χριστοδούλου, Ευσεβία. 2002. Η ελληνική μυθολογία στο νεοελληνικό δράμα. Από την εποχή του Κρητικού θεάτρου έως το τέλος του 20ού αιώνα. Τόμοι Α΄ & Β΄. Πρόλογος: Βάλτερ Πούχνερ. Θεσσαλονίκη: University Studio Press.