Πολύ καλά. Αυτά ας έχουμε αποφασισμένα και αντρίκεια πιστοί ας μείνουμε σε τούτα. [45] Πάρα πολύ θα ᾽θελα ωστόσο σε όλους να γίνουν αυτά κάπως γνωστά, ότι δηλαδή είμαι ζάπλουτος. Γιατί αυτό το πράγμα θα τους γινόταν θηλιά στο λαιμό. Μα τί είναι τούτο; πω, πω τί βιασύνη!

(Καταφθάνουν οι κόλακες και πρώτος ο Γναθωνίδης, πολύ διαχυτικός).
Από παντού τρέχουν σκονισμένοι και λαχανιασμένοι, γιατί μυρίστηκαν, δεν ξέρω από πού, το χρυσάφι. Τί να κάνω λοιπόν, να ανέβω σ᾽ αυτόν το βράχο και να τους διώξω με τις πέτρες χτυπώντας τους από ψηλά ή θα είναι μεγάλη η παράβαση να τους μιλήσουμε για μια φορά και μόνο, να πικραθούν ακόμα πιο πολύ, που περιφρονούνται; Αυτό είναι νομίζω το καλύτερο. Ώστε λοιπόν ας τους υποδεχτούμε τηρώντας τη θέση μας. Για να δω, ποιός είναι αυτός ο πρώτος; Ο Γναθωνίδης ο κόλακας, που προχθές, όταν του ζήτησα μια χάρη, μου πέταξε το βρόχο και ας είχε ξεράσει πιθάρια ολόκληρα κρασί πολλές φορές στο σπίτι μου. Μα έκανε καλά και ήρθε, θα βογκήξει πριν από τους άλλους.
ΓΝΑΘΩΝΙΔΗΣ
[46] Δεν το ᾽λεγα εγώ πως οι θεοί δε θα παραμελήσουν τον Τίμωνα, έναν καλό άνθρωπο; Γεια και χαρά, Τίμων, ομορφάνθρωπε, γλυκύτατε και ανοιχτόκαρδε.
ΤΙΜΩΝ
Χαίρε και συ, Γναθωνίδη, πιο αχόρταγε απ᾽ όλους τους γύπες και πιο δόλιε απ᾽ όλους τους ανθρώπους.
ΓΝΑΘΩΝΙΔΗΣ
Πάντα σού αρέσει να περιπαίζεις. Μα πού είναι το συμπόσιο; Σου φέρνω ένα καινούριο τραγούδι, από τους διθυράμβους που τελευταία παρουσιάστηκαν.
ΤΙΜΩΝ
Πραγματικά κάτω απ᾽ αυτό το δικέλλι θα τραγουδήσεις ελεγείες με πολύ πάθος.
ΓΝΑΘΩΝΙΔΗΣ
Τί είναι αυτό; Τίμων, χτυπάς; Να είστε μάρτυρες· ω Ηρακλή, όχου όχου, θα σε καταγγείλω στον Άρειο Πάγο για τραυματισμό.
ΤΙΜΩΝ
Λίγο αν βραδύνεις, χωρίς άλλο θα κατηγορηθώ για φόνο.
ΓΝΑΘΩΝΙΔΗΣ
Όχι, όχι μα γιάτρεψε τουλάχιστον την πληγή μου, πασπαλίζοντας επάνω λίγο χρυσάφι, είναι φοβερά αιμοστατικό αυτό το φάρμακο.
ΤΙΜΩΝ
Ακόμη εδώ είσαι;
ΓΝΑΘΩΝΙΔΗΣ
Θα φύγω. Κι εσύ όμως δε θα καλοπεράσεις, που από καλός άνθρωπος τόσο σκληρός έχεις γίνει.