ΕΡΜΗΣ [26] Τώρα απάντησέ μου και σε τούτο. Πώς γίνεται να σε αγαπούν τόσοι, ενώ είσαι τυφλός —θα το πω— και ωχρός και βαρύς στα πόδια; Ώστε όλοι εσένα να ποθούν και, όταν σε αποκτήσουν, να λογαριάζουν τον εαυτό τους ευτυχισμένο, αν όμως αποτύχουν, να μη θέλουν τη ζωή τους; Ξέρω για παράδειγμα πολλούς από αυτούς τόσο ξετρελαμένους μαζί σου, που ρίχτηκαν στη βαθύκολπη θάλασσα και στους απόκρημνους βράχους, γιατί νόμιζαν πως τους περιφρονείς, αφού δεν τους πρόσεχες διόλου. Όμως γνωρίζω καλά ότι κι εσύ θα ομολογήσεις, αν έχεις κάποια συνείδηση της καταστάσεώς σου, πως είναι ανισόρροποι να τρελαίνονται για έναν τέτοιο αγαπημένο. ΠΛΟΥΤΟΣ [27] Νομίζεις ότι με βλέπουν όπως είμαι, χωλό ή τυφλό ή με όσα άλλα ελαττώματα έχω; ΕΡΜΗΣ Μα πώς, Πλούτε; Εκτός αν όλοι αυτοί είναι τυφλοί. ΠΛΟΥΤΟΣ Δεν είναι τυφλοί, καλέ μου, μα η άγνοια και η απάτη, που βασιλεύουν τώρα παντού, δεν τους αφήνουν να δουν. Ύστερα κι εγώ ο ίδιος, για να μην είμαι ολότελα άσχημος, τους πλησιάζω με μια μάσκα πολύ αξιαγάπητη, χρυσοΰφαντη και αδαμαντοστόλιστη, και ντυμένος φανταχτερά ρούχα. Εκείνοι θαρρούν πως βλέπουν την ίδια την ομορφιά, ερωτεύονται και, εάν δε με κερδίσουν, καταστρέφονται. Ώστε, εάν κάποιος με ξεγύμνωνε και με παρουσίαζε μπροστά τους, σίγουρα θα κατηγορούσαν τους εαυτούς τους πως είναι κοντόφθαλμοι και πως ερωτεύονται πράγματα ανέραστα και άσχημα. ΕΡΜΗΣ [28] Όμως γιατί, και όταν πια πλουτίσουν και φορέσουν και οι ίδιοι τη μάσκα, εξακολουθούν να ξεγελιούνται και, αν κανένας τούς αφαιρέσει τη μάσκα, θα προτιμούσαν να χάσουν το κεφάλι τους παρά αυτήν; Δεν είναι βέβαια λογικό να αγνοούν και τότε ότι η ομορφιά είναι ψεύτικη, αφού τώρα τα πάντα τα βλέπουν από μέσα. ΠΛΟΥΤΟΣ Και σ᾽ αυτό, Ερμή, πολλά με βοηθούν. ΕΡΜΗΣ Ποιά; ΠΛΟΥΤΟΣ Όταν κάποιος με πρωτοσυναντήσει και μου ανοίξει τις πόρτες του διάπλατες και με δεχτεί στο σπίτι του, γλιστρά μαζί μου η ξιπασιά, η ανοησία, η καυχησιά, η βλακεία, η αυθάδεια, η απάτη και χίλια δυο. Λοιπόν με την ψυχή κυριευμένη απ᾽ αυτά, θαυμάζει όσα δεν είναι για θαυμασμό και επιθυμεί όσα πρέπει να αποφεύγει, κι εμένα, τον πατέρα όλων αυτών των συμφορών που έχουν τρυπώσει μέσα, με έχει σε μεγάλη υπόληψη, γιατί με περικυκλώνουν αυτά όλα. Και θα προτιμούσε να πάθει το καθετί, παρά να με χάσει.
|