70τον βασιλιά που κυβερνάει τη Συρακούσα· [στρ. δ]
για τους πολίτες είναι πράος, δίχως φθόνο για τους αγαθούς,
και για τους ξένους θαυμαστός πατέρας.
Αν έφτανα και του ᾽φερνα εκεί πέρα δίδυμες χάρες:
τη χρυσή υγεία και τον ύμνο για τις λαμπρές του νίκες,
τα στεφάνια που κάποτε κέρδισε ο Φερένικος στην Κίρρα,
στους πυθικούς αγώνες,
θα του φαινόμουν, λέω, σαν φως πιο λαμπερό
75κι από τ᾽ άστρο του ουρανού,
καθώς εκεί θα πήγαινα, το πέλαο το βαθύ περνώντας.

Ωστόσο στη Μητέρα θέλω να δεηθώ, τη σεβαστή θεά, [αντ. δ]
που μες στη νύχτα την υμνούν συχνά μπροστά στα πρόθυρά μου,
μαζί της και τον Πάνα, νέες κοπέλες.
80Κι αν κατέχεις, Ιέρων, το γνήσιο των λόγων τ᾽ απόσταγμα να νιώθεις
ξέρεις οι πρόγονοι τί είπαν:
«Για ένα καλό δυο βάσανα μαζί στέλνουν στον άνθρωπο οι θεοί.»
Οι ανόητοι δεν το μπορούν αυτά μ᾽ ευπρέπεια να υποφέρουν,
όμως οι γνωστικοί μπορούν, δείχνοντας προς τα έξω μόνο το καλό.

Απ᾽ την ευδαιμονία και συ ένα μερίδιο έχεις. [επωδ. δ]
85Σε σένα, τον ηγέτη του λαού, τον τύραννο,
σε σένα, πάνω απ᾽ όλους τους θνητούς,
έχει το βλέμμα του καλόγνωμα στραμμένο το μέγα πεπρωμένο.
Η ζωή ασυννέφιαστη δεν στάθηκε μήτε για τον Πηλέα τον Αιακίδη
μήτε για τον ισόθεο Κάδμο. Ωστόσο, λένε, τούτοι χάρηκαν
την πιο μεγάλη που έλαχε σε άνθρωπο ευτυχία,
90αυτοί που ακούσαν τη μολπή των χρυσοστέφανων Μουσών,
στο όρος και την εφτάπυλη τη Θήβα,
σαν έπαιρναν για ταίρι ο ένας τη βοϊδόματη Αρμονία
κι ο άλλος τη Θέτιδα, του βαθυστόχαστου Νηρέα
τη φημισμένη κόρη.