Γραφικό

Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας

Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7

ΠΙΝΔΑΡΟΣ

Πυθιονίκαις (12.1-12.16)

ΠΥΘΙΟΝΙΚΑΙΣ XII

ΜΙΔΑΙ ΑΥΛΗΤΗΙ ΑΚΡΑΓΑΝΤΙΝΩΙ


Αἰτέω σε, φιλάγλαε, καλλίστα βροτεᾶν πολίων, [στρ. α]
Φερσεφόνας ἕδος, ἅ τ᾽ ὄχθαις ἔπι μηλοβότου
ναίεις Ἀκράγαντος ἐΰδματον κολώναν, ὦ ἄνα,
ἵλαος ἀθανάτων ἀνδρῶν τε σὺν εὐμενίᾳ
5 δέξαι στεφάνωμα τόδ᾽ ἐκ Πυθῶνος εὐδόξῳ Μίδᾳ
αὐτόν τε νιν Ἑλλάδα νικάσαντα τέχνᾳ, τάν ποτε
Παλλὰς ἐφεῦρε θρασειᾶν ‹Γοργόνων›
οὔλιον θρῆνον διαπλέξαισ᾽ Ἀθάνα·

τὸν παρθενίοις ὑπό τ᾽ ἀπλάτοις ὀφίων κεφαλαῖς [στρ. β]
10 ἄϊε λειβόμενον δυσπενθέϊ σὺν καμάτῳ,
Περσεὺς ὁπότε τρίτον ἄυσεν κασιγνητᾶν μέρος
ἐνναλίᾳ Σερίφῳ λαοῖσί τε μοῖραν ἄγων.
ἤτοι τό τε θεσπέσιον Φόρκοι᾽ ἀμαύρωσεν γένος,
λυγρόν τ᾽ ἔρανον Πολυδέκτᾳ θῆκε ματρός τ᾽ ἔμπεδον
15 δουλοσύναν τό τ᾽ ἀναγκαῖον λέχος,
εὐπαράου κρᾶτα συλάσαις Μεδοίσας

ΔΩΔΕΚΑΤΟΣ ΠΥΘΙΟΝΙΚΟΣ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΙΔΑ ΤΟΝ ΑΚΡΑΓΑΝΤΙΝΟ,

ΝΙΚΗΤΗ ΣΕ ΑΓΩΝΑ ΑΥΛΟΥ


Εσένα παρακαλώ, φιλέορτη, πανέμορφη [στρ. α]
ανάμεσα στις πόλεις των θνητών,
ενδιαίτημα της Περσεφόνης,
στις πλαγιές του λόφου πόλη καλοχτισμένη,
στου Ακράγαντα την πολυβόσκητη ακροποταμιά,
ω άνασσα ίλεως γενού
και, την ευμένεια σμίγοντας των αθανάτων και των θνητών,
5δέξου της νίκης τούτο το στεφάνι
που ο ένδοξος Μίδας το φέρνει απ᾽ την Πυθώνα,
κι αυτόν τον ίδιο δέξου, της Ελλάδος τον νικητή στην τέχνη
που κάποτε επινόησε η Παλλάδα Αθηνά
τον φοβερό τον θρήνο πλέκοντας που βγάζαν οι άγριες Γοργόνες.

10Απ᾽ τις παρθένες άκουσε κι απ᾽ των φιδιών τ᾽ αζύγωτα κεφάλια [στρ. β]
το κλάμα να ξεχύνεται, όταν ο Περσέας με κόπο ασήκωτο
τη μια απ᾽ τις τρεις εκείνες αδερφές αποκεφάλισε,
στη Σέριφο τη θαλασσόδαρτη και στον λαό της τον όλεθρο σκορπώντας.
Στ᾽ αλήθεια, λοιπόν, το τερατικό του Φόρκου γένος ταπείνωσε
κι έκανε να του βγουν πικρά του Πολυδέκτη
15το γλέντι, η δίχως τελειωμό της μάνας του δουλεία
και το στανικό ερωτικό κρεβάτι,
σαν έδειξε το κεφάλι της ομορφομάγουλης Μέδουσας