10. ΕΡΓΑΤΙΝΑΙ Ή ΘΕΡΙΣΤΑΙ

ΜΙΛΩΝ
Δυστυχισμένε θεριστή, τί έπαθες τώρα-τώρα;
Ούτε το δρόμο ακολουθείς, όπως και πριν, τον ίσο,
ούτε θερίζεις πλάγι μας, μα μένεις πάντα πίσω,
σαν πρόβατο που πλήγωσε το πόδι του έν᾽ αγκάθι
και μένει πίσω απ᾽ τ᾽ άλλα αρνιά και πίσω απ᾽ το κοπάδι.
5Ποιός είσαι συ, κακόμοιρε, που μέρα μεσημέρι
τ᾽ αρχινισμένο αυλάκι σου αθέριστο τ᾽ αφήνεις;
ΒΑΤΤΟΣ
Μίλων, που πάντα ακούραστος βραδιάζεσαι στο θέρος
κι είσαι τραχύς σαν πέτρινος, ποτέ δε σου ᾽χει λάχει
να νιώσεις πόθο στην καρδιά για κάποιονε που λείπει;
ΜΙΛ. Ποτέ. Τί πόθο στην καρδιά να ᾽χω γι᾽ αυτούς που λείπουν;
10ΒΑΤ. Δε σου ᾽χει λάχει κάποτε γι᾽ αγάπη ν᾽ αγρυπνήσεις;
ΜΙΛ. Ούτε κι αυτό· τέτοιες δουλειές μας κακοσυνηθίζουν.
ΒΑΤ. Εγώ ερωτοχτυπήθηκα εδώ κι έντεκα μέρες.
ΜΙΛ. Αγέρα κοπανάς εσύ· μα εγώ καιρό δε χάνω.
ΒΑΤ. Γι᾽ αυτό κι εμπρός στην πόρτα μου τ᾽ αφήνω τα χωράφια,
απ᾽ τον καιρό που τα ᾽σπειρα, ασκάλιστα ως τα τώρα.
15ΜΙΛ. Και ποιά είναι που σε τυραγνά; ΒΑΤ. Του Πολυβώτη η κόρη,
που ᾽παιζε το σουραύλι της στην άκρη στο ποτάμι.
ΜΙΛ. Τα γύρευες και τα ᾽παθες· πληρώνεις τά έχεις κάνει·
Κοιμάτ᾽ η ακρίδα ολονυκτίς μαζί σου πλάι με πλάι.
ΒΑΤ. Με πήρες στο περίγελο; Είναι τυφλός ο Πλούτος
20μα ᾽ναι κι ο Έρωτας τυφλός. Μη λες μεγάλο λόγο.
ΜΙΛ. Εγώ, καλέ μου σύντροφε, δε λέω μεγάλο λόγο·
όμως και συ μην κάθεσαι, δούλευε το δρεπάνι
και λέγε για την κορασιά το ερωτικό τραγούδι
και τραγουδώντας δούλευε —τότ᾽ η δουλειά γλυκιά ᾽ναι.
Ξέρω πως είχες κάποτε του τραγουδιού τη χάρη.