πιστοποίηση ελληνομάθειας.

[ΝΙ]: Ξέρετε τι λέω; Ε; …Να πιούμε κάτι να το γιορτάσουμε!
[ΜΑ]: Ε, χν, χν, χν… Ναι, αλλά… ξέρεις τι ώρα είναι;
[ΝΙ]: Και τι με μέλλει;…
[ΜΑ]: Χε, Παρασκευή, σήμερα. Δε θα πας στη λέσχη;
[ΝΙ]: Στη λέσχη; Ποια λέσχη; …Α, ναιαιαι, στη λέεσχηη! Όχι, όχι, δεεεε δε θα πάω!
[ΜΑ]: Ναι, αλλά θα σε περιμένουνε. Δεν είν’ σωστό!
[ΝΙ]: Η λέσχη πάει! Έκλεισε!
[ΜΑ]: Τιι; Έκλεισε;
[ΝΙ]: Μ-χμ.
[ΜΑ]: Γιατί;… Τι, τι έγινε; Αστυνομία;
[ΝΙ]: Πες το κι έτσι!
[ΜΑ]: Ναι…[ο Νίκος δίνει στη Μαίρη το ποτό της] Ευχαριστώ.
[ΝΙ]: Ρε συ Μαίρη!… Είσαι;
[ΜΑ]: Τι να ‘μαι;
[ΝΙ]: Είσαι να κάνουμε μια κρουαζιέρα;…
[ΜΑ]: Τι να κάνουμε, λέει;
[ΝΙ]: Το γύρο του κόσμου! Να μπούμε σ’ ένα κρουαζιερόπλοιο κι όπου μας βγάλει!
[ΜΑ]: Αστειεύεσαι!
[ΝΙ]: Γιατί, δε σ’ αρέσει η ιδέα μου;
[ΜΑ]: Χε, χε, χε, οι δυο μας;
[ΝΙ]: Ναι, ακριβώς! Όπως το λες! Εσύ κι εγώ!
[ΜΑ]: Χο-ο-όχι! Να μου λείπει! Χε, χε…
[ΦΩ]: Γιατί δεν πας, μαμά;
[ΜΑ]: Γιατί δεν πάω; Γιατί τη δεύτερη μέρα… θα πήδαγα απ’ την κουπαστή στη θάλασσα, για να γλυτώσω από την γκρίνια του!
[ΠΑ]: Χα, χα, χα, χα, χα, χα! Πώς τα λέει η μάνα σου! Χα, χα, χα, χα, χα, χα, χα, χα… χμ, χμ, χμ, χμ,
[ΜΑ]: Χα, χα…. Εεε, χε…… Εεε, χε, εδώ…εδώ δυο ώρες δεν αντέχει ο ένας τον άλλον.

χμ, χμ, χμ, χα, χα, χα, χα, χα, χα…
Όχι να με κλείσει σε μια καμπίνα χωρίς τρόπο διαφυγής. Α, πα, πα! Φυγ’ από ‘δω! Χε, χε, άσε με!
[ΦΩ]: Κι όμως αγαπιέστε, ε;
[ΜΗ]: Μμφ, χμ, χμ… Γιατί; Είχες καμιά αμφιβολία;
[ΦΩ]: Λέω… να πάω κι εγώ μια βόλτα.
[ΠΑ]: Να πας, Φώτη μου!… Να πας! Να πας στο καλό! Και δε μου λες, ρε Φώτη… Εε… θα ‘ρθειςς αύριο;
[ΦΩ]: Πού να ‘ρθω;
[ΠΑ]: Στο γραφείο.
[ΦΩ]: Ποιο γραφείο;
[ΠΑ]: Ε, τιιι, πολλά έχουμε;!
[ΦΩ]: Δεν ξέρω κανένα γραφείο, πατέρα!
[ΠΑ]: Χε, χε, χε, ε, ε…
[ΦΩ]: Δεν ήρθα ποτέ στο γραφείο!
[ΠΑ]: Ρε συ, Φώτη… Α, ναιαιαιαι κατάαλαβα, κατάαλαβααα, χε, χε…
[ΜΗ]: Τι λέτε εσείς οι δυο;
[ΠΑ]: Τίποτααα, τίποτα. Τώρα ‘γω λέω να πάω να ξαπλώσω. …Είμαι πτώμα! …Κι άκου… αυτό που ήθελα να σου πώω… καα- άστο, άστο.
[ΦΩ]: Πες το!…
[ΠΑ]: Ναα, ρε συ Φώτη, …σ’ αγαπάω, ρε Φώτη!… Α, μα την Παναγία, σου λέω!… Σ’ αγαπάω πιο πολύ απ’ το κάθε τι στον κόσμο!… [ο Νίκος φιλάει τον Φώτη]… Είχες δίκιο, ρε Φώτη!… Εγώ φταίω. Φόβος, γεράματα, ανασφάλεια… Δεν μπορούμε, γαμώτο, ν’ αλλάξουμε πια. Είν’ αργά!… Ε… δεν προφταίνουμε… Δε θέλουμε!… Χε, χε… γίνομαιαι γ-γελείος, ε; Δε μου πάει το μελό, χα, χα… Γεια σου, ρε Φώτη! [ ο Νίκος φιλάει τον Φώτη] Γεια σου γιε μου!… Γεια σου!… [ο Νίκος πάει στο δωμάτιό του]
[ΦΩ]: Κι εγώ σ’ αγαπάω πατέρα…
[ΜΗ]: Δε σ’ άκουσε!
[ΦΩ]: Δε πειράζει, μάνα. …Καλύτερα…