Και στην Πυθώ κατέβηκαν γυμνοί δρομείς στο στάδιο [στρ. δ]
και με τη γρηγοράδα των ποδιών τους
50ντροπιάσαν όλη των Ελλήνων τη στρατιά.
Άμποτε να επιθυμώ όσα αγαθά οι θεοί δίνουν
και πάντα να ποθώ ό,τι στην ηλικία μου είναι εφικτό.
Γιατί μέσα στην πόλη βρίσκω
πως οι μετρημένοι μακρότερα χαίρονται την ευτυχία·
των τυράννων τη μοίρα δεν ζηλεύω·

ποθώ τις αρετές που για όλων είναι το καλό, [αντ. δ]
ενώ οι φθονεροί τις πολεμούνε.
55Την κορυφή τους αν κανείς αγγίξει,
γαλήνια ζώντας κι αποφεύγοντας την άγρια υπεροψία,
στο τέρμα του μελανού θανάτου καλύτερα θα φτάσει
και στην ευτυχισμένη του γενιά για χτήμα θεν᾽ αφήσει
όνομα καλό, το πιο ακριβό αγαθό.

60Για τούτο και τον Ιόλαο, του Ιφικλή το τέκνο, [επωδ. δ]
παντού ανυμνούν και την αντρεία του Κάστορα,
και σένα άρχοντα Πολυδεύκη, παιδιά θεών,
που τη μια μέρα στη Θεράπνη ζείτε,
και στου Ολύμπου τα παλάτια την άλλη κατοικείτε.