Μεταφράσεις Ν. Καζαντζάκη - Ι. Θ. Κακριδή
Συμφραστικός Πίνακας
θανατο
| Ιλ. 2.352 | ...Αργίτες | μπαίναν, στους Τρώες το μαύρο θάνατο και το χαμό να φέρουν· | κι άστραφτε ο... |
| Ιλ. 3.6 | ...ρέμα, | να φέρουν στους Πυγμαίους το θάνατο και την κακιά την ώρα, | και τους... |
| Ιλ. 3.101 | ...απ᾽ τους δυο μας όποιος θάνατο του γράφει η μοίρα νά ᾽βρει, | ας βρει·... |
| Ιλ. 3.288 | ...τους. | Μ᾽ αν έβρει ο Αλέξαντρος το θάνατο , και μήτε ο Πρίαμος θέλει | μήτε του... |
| Ιλ. 3.417 | ...στους Αργίτες, | σηκώσω εγώ, κι εσύ από θάνατο κακό χαθείς μαζί τους.» | |
| Ιλ. 3.454 | ...αγάπη, | τι αλήθεια σαν το μαύρο θάνατο τον οχτρευόνταν όλοι. | Κι ο... |
| Ιλ. 4.11 | ...παραστέκει, κι απ᾽ το φίλο της το θάνατο να διώχνει! | Νά που τον γλίτωσε, κι ας... |
| Ιλ. 5.261 | ...χαρίσει | να δώσω και στους δυο το θάνατο , τα γκέμια εσύ κρεμώντας | στο γύρο... |
| Ιλ. 5.564 | ...τη λύσσα | ο Άρης, που τού ᾽θελε το θάνατο κάτω απ᾽ του Αινεία τα χέρια. | Όμως ο... |
| Ιλ. 5.652 | ...ηρθε να πάρει. | Μα τώρα εσύ από μένα θάνατο θα βρείς και μαύρη μοίρα· | θα σε... |
θανατολαβωμενο
| Ιλ. 4.99 | ...φαρμακούσα, απ᾽ τη σαγίτα σου θανατολαβωμένο . | Τον ξακουστό Μενέλαο δόξεψε λοιπόν,... |
θανατος
| Ιλ. 4.270 | ...τους όρκους | οι Τρώες· μα τούτους πίσω θάνατος τους καρτεράει και χάρος | το δίχως... |
| Ιλ. 5.553 | ...θέλαν | να γδικιωθούν κι αυτοί, μα ο θάνατος νά που τους βρήκε τώρα. | Σα δυο... |
| Ιλ. 7.52 | ...δεν είναι τώρα ο θάνατος να σέ ᾽βρει και να πέσεις· | τέτοια... |
| Ιλ. 9.416 | ...χρόνια | θά ᾽χω να ζω πολλά, κι ο θάνατος θ᾽ αργήσει να με πάρει. | Και σεις οι... |
| Ιλ. 11.451 | ...βλαστάρι, | εσένα πρώτα επήρε ο θάνατος , δε γλίτωσες του Χάρου! | Κακόμοιρε!... |
| Ιλ. 11.455 | ...πετώντας· | όμως εμένα, αν έβρει ο θάνατος , οι Αργίτες θα με θάψουν.» | Αυτά... |
| Ιλ. 14.87 | ...πολέμους | φριχτούς αδιάκοπα, ώσπου ο θάνατος να μας πετύχει κάπου. | Με τα σωστά σου... |
| Ιλ. 15.511 | ...χέρια. | Κάλλιο, ζωή μάς μένει ή θάνατος , να ιδούμε μια για πάντα, | παρά να... |
| Ιλ. 15.614 | ...σίμωνε τη μέρα, | που θα τον έβρισκεν ο θάνατος απ᾽ του Αχιλλέα τα χέρια. | Και τις... |
| Ιλ. 16.414 | ...στο χώμα, | και γύραθέ του εχύθη ο θάνατος ο ψυχοκαταλύτης. | Μετά στον Πύρη, στον... |
θανατου
| Ιλ. 2.302 | ...όσους πήραν κι έφυγαν οι Λάμιες του θανάτου , | σα χτες ακόμα, που τ᾽ αργίτικα... |
| Ιλ. 9.411 | ...οι Μοίρες άνοιξαν τους δρόμους του θανάτου · | αν απομείνω εδώ και μάχουμαι γύρω... |
| Ιλ. 14.231 | ...Λήμνο, | κι εκεί ανταμώνει με του Θάνατου τον αδερφό, τον Ύπνο· | σφίγγει το χέρι... |
| Ιλ. 21.548 | ...τη βαριά από πάνω του να διώξει του θανάτου , | γερμένος πα στο δρυ· και σύμπυκνη... |
| Ιλ. 22.210 | ...κλήρους δυο δεξόζερβα του ανήλεου του θανάτου , | στη μια του αλογατάρη του... |
| Οδ. 2.316 | ...κουράγιο, | θα κάμω ό,τι μπορώ στου θάνατου τις Λάμιες να σας ρίξω, | στην Πύλο ως... |
| Οδ. 2.352 | ...κάπουθε ξεφεύγοντας τις Λάμιες του θανάτου . | Να μου γεμίσεις στάμνες δώδεκα, να... |
| Οδ. 4.180 | ...θα ζούσαμε, ως να φτάσει | το μαύρο του θανάτου σύγνεφο να μας σκεπάσει γύρα. | Μα... |
| Οδ. 11.171 | ...τάχα μοίρα κάτω σ᾽ έριξε φαρμακερού θανάτου ; | Μήπως αρρώστια ηταν που χρόνισε;... |
| Οδ. 11.398 | ...μοίρα τάχα κάτω σ᾽ έριξε φαρμακερού θανάτου ; | Ο Ποσειδώνας μήπως άσκωσε φριχτήν... |
θανατωμενα
| Οδ. 10.532 | ...θα κειτόνται απ᾽ τον ανέσπλαχνο χαλκό θανατωμένα , | και να τα κάψουν, και παράκληση... |
| Οδ. 11.45 | ...εκείτουνταν απ᾽ τον ανέσπλαχνο χαλκό θανατωμένα , | και να τα κάψουν, και παράκληση... |
θανατωμενοι
| Ιλ. 13.762 | ...άλλοι νεκροί, από χέρια αργίτικα θανατωμένοι , αντίκρυ | στων καραβιών τις πρύμνες... |
θανατωμενος
| Οδ. 16.106 | ...να πέθαινα στο σπίτι μου θανατωμένος μέσα, | παρά να βλέπω ομπρός μου... |
θανατωνει
| Ιλ. 5.69 | ...τον υγιό του Αντήνορα, τον Πήδαιο, θανατώνει , | πού ᾽χε η Θεανώ αναστήσει η... |
θανατωσαν
| Οδ. 11.203 | ...᾽χαν λείψει, τη μελόγλυκια ζωή μού θανατώσαν .” | Σαν είπε τούτα, εγώ στοχάστηκα... |
θανατωσε
| Ιλ. 24.754 | ...καταχνιασμένη Λήμνο. | Όμως εσένα σε θανάτωσε με το μακρύ κοντάρι, | κι όλο στο μνήμα... |
| Οδ. 11.560 | ...το ασκέρι | που τόσο οχτρεύτη, και θανάτωσε και σένα. Αχ, έλα τώρα, | ρήγα... |
| Οδ. 23.79 | ...δεις πως σε γελώ, με θάνατο πικρό θανάτωσέ με!» | Κι η Πηνελόπη τότε η φρόνιμη... |