[3.74.1] Ενώ όμως αυτοί συσκέπτονταν για όλα τούτα, έτυχε να συμβούν τα ακόλουθα. Οι Μάγοι το μελέτησαν και αποφάσισαν να κάνουν φίλο τον Πρηξάσπη, και επειδή είχε πάθει τρομερά πράγματα από τον Καμβύση, που του είχε σκοτώσει με το τόξο το παιδί του, και επειδή ήταν ο μόνος που γνώριζε τον θάνατο του Σμέρδη, του γιου του Κύρου, αφού τον είχε σκοτώσει με τα ίδια του τα χέρια, και επειδή επιπλέον ο Πρηξάσπης είχε μέγιστο κύρος ανάμεσα στους Πέρσες. [3.74.2] Γι᾽ αυτούς λοιπόν τους λόγους τον κάλεσαν και προσπαθούσαν να κερδίσουν τη φιλία του βάζοντάς τον να υποσχεθεί και να ορκιστεί ότι θα κρατούσε για τον εαυτό του και δεν θα φανέρωνε σε κανέναν άνθρωπο την απάτη που οι ίδιοι είχαν κάνει σε βάρος των Περσών, τάζοντάς του να του δώσουν τα χίλια καλά. [3.74.3] Αφού ωστόσο τον έπεισαν δήθεν και δέχτηκε ο Πρηξάσπης να τα κάνει όλα αυτά, οι Μάγοι τού έκαναν δεύτερη πρόταση: αυτοί, του είπαν, θα συγκαλούσαν όλους τους Πέρσες κάτω από το βασιλικό ανάκτορο, και σ᾽ εκείνον υπέδειξαν ν᾽ ανέβει σ᾽ έναν πύργο και να διαλαλήσει ότι βασιλιά τους οι Πέρσες είχαν τον Σμέρδη του Κύρου και όχι κανένα άλλο. [3.74.4] Και του το ανέθεσαν αυτό επειδή, υποτίθεται, οι Πέρσες τον εμπιστεύονταν εξαιρετικά και επειδή ο Πρηξάσπης πολλές φορές είχε εκφράσει ανεπιφύλακτα την άποψη ότι ο Σμέρδις του Κύρου ζούσε, και είχε αρνηθεί σθεναρά ότι ήταν σκοτωμένος. [3.75.1] Όταν λοιπόν ο Πρηξάσπης είπε ότι είναι πρόθυμος να το κάνει και αυτό, οι Μάγοι συγκέντρωσαν τους Πέρσες, ανέβασαν τον ίδιο στον πύργο και τον πρόσταξαν να μιλήσει. Αυτός όμως λησμόνησε με τη θέλησή του τα όσα οι Μάγοι τού είχαν ζητήσει, και αρχίζοντας από τον Αχαιμένη, απαρίθμησε τη γενεαλογία της πατριάς του Κύρου, μετά έφτασε ώς αυτόν για να πει καταλήγοντας πόσα καλά είχε κάνει ο Κύρος στους Πέρσες, [3.75.2] και όταν τα εξιστόρησε και αυτά, φανέρωσε την αλήθεια λέγοντας ότι προηγουμένως την έκρυβε (επειδή ήταν επικίνδυνο για τον ίδιο να πει τί είχε συμβεί), αλλά τώρα πια ένιωθε την ανάγκη να τη φανερώσει· είπε δηλαδή ότι τον Σμέρδη του Κύρου τον είχε σκοτώσει ο ίδιος, επειδή τον ανάγκασε ο Καμβύσης, και ότι τη βασιλεία την είχαν οι Μάγοι. [3.75.3] Και αφού άφησε στους Πέρσες πολλές κατάρες αν δεν ανακτούσαν την αρχή και δεν τιμωρούσαν τους Μάγους, ρίχτηκε από τον πύργο με το κεφάλι κάτω. Έτσι λοιπόν τέλειωσε τη ζωή του ο Πρηξάσπης, που υπήρξε σ᾽ όλη του τη ζωή άνθρωπος τιμημένος. [3.76.1] Οι επτά Πέρσες τώρα, αφού αποφάσισαν να προβούν αμέσως στο εγχείρημα κατά των Μάγων και να μην αναβάλουν, προσευχήθηκαν στους θεούς και ξεκίνησαν χωρίς να ξέρουν τίποτε από τα όσα είχαν γίνει σχετικά με τον Πρηξάσπη. [3.76.2] Προχώρησαν λοιπόν και είχαν φτάσει στα μισά του δρόμου όταν πληροφορήθηκαν τα γεγονότα με τον Πρηξάσπη. Τότε βγήκαν παράμερα από τον δρόμο και έκαναν καινούργιο συμβούλιο μεταξύ τους, κι αυτοί που ήταν γύρω στον Οτάνη σύστησαν την αναβολή και να μην επιτεθούν με την κατάσταση τόσο εξημμένη, ενώ εκείνοι που ήταν με τον Δαρείο επέμειναν να βαδίσουν αμέσως για να κάνουν τα όσα είχαν αποφασίσει και να μην το αναβάλουν. [3.76.3] Καθώς όμως αυτοί φιλονικούσαν, φάνηκαν επτά ζευγάρια γεράκια που κυνηγούσαν δυο ζευγάρια γυπαετούς μαδώντας και τσιμπώντας τους. Βλέποντάς το αυτό οι επτά, πήγαν όλοι με τη γνώμη του Δαρείου και ξεκίνησαν αμέσως για τα ανάκτορα έχοντας αναθαρρήσει χάρη στα όρνια. [3.77.1] Όταν έφτασαν στις πύλες, έγινε ό,τι περίπου είχε πει ο Δαρείος: οι φρουροί, από σεβασμό προς τους πρώτους ανάμεσα στους Πέρσες και χωρίς να υποπτεύονται ότι αυτοί θα έκαναν τέτοιο πράγμα, τους άφησαν να περάσουν σαν να είχαν θεϊκή συνοδεία και χωρίς κανένας να τους κάνει καμιά ερώτηση. [3.77.2] Όταν όμως μπήκαν στο προαύλιο, έπεσαν απάνω στους ευνούχους που κάνουν τις αναγγελίες κι αυτοί τους ρώτησαν τί ήθελαν που πήγαν εκεί· και καθώς τους ρωτούσαν, απειλούσαν και τους φρουρούς που τους είχαν αφήσει να περάσουν, και μαζί εμπόδιζαν τους επτά που ήθελαν να προχωρήσουν πιο μέσα. [3.77.3] Αυτοί όμως συνεννοήθηκαν μεταξύ τους, και τραβώντας τα εγχειρίδιά τους κάρφωσαν εκειδά εκείνους που τους εμπόδιζαν, και έτρεξαν ίσα στον ανδρωνίτη. [3.78.1] Οι Μάγοι τώρα έτυχε να βρίσκονται μέσα και οι δύο εκείνη τη στιγμή και να μελετούν τα όσα είχαν συμβεί με τον Πρηξάσπη. Όταν λοιπόν είδαν τους ευνούχους αναστατωμένους και άκουσαν τις κραυγές τους, πετάχτηκαν απάνω και έτρεξαν και οι δύο, και όταν έμαθαν τί συνέβαινε, κοίταξαν πώς να αμυνθούν: [3.78.2] ο ένας δηλαδή έτρεξε και ξεκρέμασε τα τόξα, ο άλλος στράφηκε προς το δόρυ του. Και τότε έγινε ανάμεσά τους συμπλοκή. Τα τόξα ωστόσο δεν ήταν διόλου χρήσιμα γι᾽ αυτόν που τα είχε αδράξει, αφού οι εχθροί βρίσκονταν κοντά και του ρίχνονταν κιόλας. Ο άλλος όμως με το δόρυ αμύνθηκε και χτύπησε πρώτα τον Ασπαθίνη στον μηρό και ύστερα τον Ινταφρένη στο μάτι· και το έχασε βέβαια το μάτι του από τη λαβωματιά ο Ινταφρένης, αλλά δεν σκοτώθηκε. [3.78.3] Έτσι λοιπόν ο ένας από τους Μάγους τραυματίζει αυτούς τους δύο, ενώ ο άλλος, καθώς τα τόξα δεν είχαν καμιά χρησιμότητα για λόγου του, χώνεται σε μια κάμαρη που ήταν συνεχόμενη με τον ανδρωνίτη, έχοντας κατά νου να κλείσει την πόρτα πίσω του. [3.78.4] Μαζί του ορμούν μέσα δύο από τους επτά, ο Δαρείος και ο Γωβρύας· έρχονται στα χέρια ο Γωβρύας και ο Μάγος, και ο Δαρείος στεκόταν δίπλα τους και δεν ήξερε τί να κάνει μέσα στο σκοτάδι όπου βρίσκονταν, γιατί φοβόταν μήπως χτυπήσει τον Γωβρύα. [3.78.5] Ο Γωβρύας τώρα, καθώς τον είδε να στέκεται άπρακτος, τον ρώτησε γιατί δεν βάζει ένα χεράκι· κι εκείνος του είπε: «Φοβάμαι για σένα, μη σε χτυπήσω». Και ο Γωβρύας τού απάντησε: «Τρύπησέ μας και τους δυο με το ξίφος σου». Ο Δαρείος υπάκουσε, χτύπησε με το σπαθί του και έτυχε να βρει τον Μάγο. [3.79.1] Σκότωσαν λοιπόν τους Μάγους, και αφού τους έκοψαν τα κεφάλια, άφησαν τους τραυματίες τους επί τόπου, και επειδή ήταν εξασθενημένοι αλλά και για να φρουρούν την ακρόπολη, και οι υπόλοιποι πέντε, κρατώντας τα κεφάλια των Μάγων, βγήκαν έξω τρέχοντας με φωνές και κρότους, και βάλθηκαν να καλούν τους άλλους Πέρσες και να τους εξηγούν τί είχε γίνει, δείχνοντάς τους τα κεφάλια· ταυτόχρονα σκότωναν όλους τους Μάγους που συναντούσαν στον δρόμο τους. [3.79.2] Οι Πέρσες τώρα, όταν πληροφορήθηκαν την πράξη των επτά και την απάτη των Μάγων, θεώρησαν σωστό να κάνουν κι αυτοί τα ίδια, και τραβώντας τα εγχειρίδιά τους, σκότωναν όποιον Μάγο συναντούσαν· και αν δεν έπεφτε η νύχτα να τους σταματήσει, δεν θα άφηναν ούτε έναν Μάγο. [3.79.3] Την ημέρα αυτή οι Πέρσες όλοι την τιμούν περισσότερο από όλες τις ημέρες, και κατά τη διάρκειά της τελούν μεγάλη εορτή που οι Πέρσες την ονομάζουν Μαγοφόνια, και τότε Μάγος κανένας δεν επιτρέπεται να βγει στο φως, παρά μέσα στα σπίτια τους μένουν κλεισμένοι οι Μάγοι εκείνη την ημέρα. |