[289a] ΣΩ. Ας είναι! Καταλαβαίνω, Ιππία, πως σ᾽ αυτόν που μας τα ρωτάει αυτά εμείς πρέπει με αυτόν τον τρόπο να αντιμιλήσουμε: Άνθρωπέ μου, δεν ξέρεις πως ο λόγος του Ηρακλείτου είναι σωστός, ότι δηλαδή ο πιο όμορφος από τους πιθήκους είναι άσκημος, όταν τον βάλεις δίπλα στους ανθρώπους, και ότι η πιο όμορφη από τις χύτρες είναι άσκημη, όταν τη βάλεις δίπλα στις κοπέλες, όπως λέει ο Ιππίας ο σοφός; Έτσι δεν είναι, Ιππία;
ΙΠ. Έτσι είναι, Σωκράτη· πολύ σωστά του αποκρίθηκες.
ΣΩ. Άκουε τώρα· ύστερα από αυτό, το ξέρω καλά ότι θα πει: Τί λες τώρα, Σωκράτη; Τις κοπέλες, αν τις βάλει κανείς [289b] δίπλα στους θεούς, δεν θα πάθουν το ίδιο που παθαίνουν οι χύτρες, όταν τις βάζουν δίπλα στις κοπέλες; Και η πιο όμορφη κοπέλα δεν θα φανεί άσκημη; Ή μήπως δεν λέει το ίδιο και ο Ηράκλειτος, που εσύ τον φέρνεις για μάρτυρα, ότι ο άνθρωπος ο πιο σοφός μπροστά στο θεό θα φανεί πίθηκος και στη σοφία και στην ομορφιά και σε όλα τα άλλα; Να παραδεχτούμε, Ιππία, ότι η πιο όμορφη κοπέλα μπροστά στους θεούς είναι άσκημη;
ΙΠ. Και ποιός θα μπορούσε να αντικρούσει τη γνώμη αυτή, Σωκράτη;
[289c] ΣΩ. Αν λοιπόν τα παραδεχτούμε αυτά, θα γελάσει και θα πει: Σωκράτη, θυμάσαι τί ήταν αυτό που σε ρώτησα; Και βέβαια, θα του πω: τί πράγμα τάχα είναι το όμορφο καθαυτό; Και τότε θα πει: Εγώ σε ρώτησα για το όμορφο, και συ στην απόκρισή σου μου μιλείς για κείνο που καταντάει να είναι, όπως ο ίδιος λες, τόσο όμορφο όσο και άσκημο. Ή όχι; Έτσι φαίνεται, θα πω. Ή τί άλλο με συμβουλεύεις, καλέ μου, να πω;
ΙΠ. Αυτό βέβαια. Όταν σου πει ότι μπροστά στους θεούς οι άνθρωποι δεν είναι όμορφοι, δεν θα λέει ψέματα.
ΣΩ. Αν σε ρωτούσα, θα πει, από την αρχή, ποιό πράγμα είναι [289d] όμορφο μαζί και άσκημο, και συ μου αποκρινόσουν λέγοντας αυτά που είπες τώρα, θα είχες αποκριθεί σωστά. Το όμορφο όμως καθαυτό, που με αυτό στολίζονται και τα άλλα όλα και φαίνονται όμορφα, όταν προστεθεί το στοιχείο εκείνο, νομίζεις και τώρα πως είναι μια κοπέλα ή μια φοράδα ή μια λύρα;