Ανθολογίες
Ανθολογία Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
των Θ.Κ. Στεφανόπουλου, Στ. Τσιτσιρίδη, Λ. Αντζουλή, Γ. Κριτσέλη
Λημματικός τύπος: "τά"
- IC IV 72 [col. I.36]ὁ δικαστάς, ἐνιαυτῷ π- ράδδεθθαι τὰ τρίτρα ἢ μεῖον, πλίον δὲ μή· τῶ δὲ κρόνω
- IC IV 72 [col. I.45]μὴ καλῆι ἢ μὴ δείκσει, κατισ- [τάτ]ω τὰ ἐ[γ̣ρα]μένα, αἰ δέ κα μηδ᾽ αὐτὸν ἀποδῶι
- IC IV 72 [col. I.54]κατιστάμην ἀπ᾽ [ἇ]ς [ἀμέρα]ς ἄγαγε τὰ ἐγραμένα. ― [τὸ̣]ν δὲ νενικαμένο[ν] κα[ὶ
- ΑΙΣΧ Αγ 19οἴκου τοῦδε συμφορὰν στένων, οὐχ ὡς τὰ πρόσθ᾽ ἄριστα διαπονουμένου. νῦν δ᾽
- ΑΙΣΧ Αγ 32αὐτός τ᾽ ἔγωγε φροίμιον χορεύσομαι. τὰ δεσποτῶν γὰρ εὖ πεσόντα θήσομαι, τρὶς ἓξ
- ΑΙΣΧ Αγ 36ἄνακτος οἴκων τῇδε βαστάσαι χερί. τὰ δ᾽ ἄλλα σιγῶ· βοῦς ἐπὶ γλώσσῃ μέγας
- ΑΙΣΧ Αγ 129πάντα δὲ πύργων κτήνη πρόσθε τὰ δημιοπληθέα Μοῖρα λαπάξει πρὸς τὸ βίαιον· | 130
- ΑΙΣΧ Αγ 248ποτμον ‹π›αιῶνα φίλως ἐτίμα. τὰ δ᾽ ἔνθεν οὔτ᾽ εἶδον οὔτ᾽ ἐννέπω· τέχναι δὲ
- ΑΙΣΧ Επτ 375λέγοιμ᾽ ἂν εἰδὼς εὖ τὰ τῶν ἐναντίων, ὥς τ᾽ ἐν πύλαις ἕκαστος εἴληχεν πάλον. |
- ΑΙΣΧ Επτ 398τρέσαιμ᾽ ἐγώ, οὐδ᾽ ἑλκοποιὰ γίγνεται τὰ σήματα· λόφοι δὲ κώδων τ᾽ οὐ δάκνουσ᾽
- ΑΙΣΧ Επτ 594ἄλοκα διὰ φρενὸς καρπούμενος, ἐξ ἧς τὰ κεδνὰ βλαστάνει βουλεύματα. τούτῳ σοφούς
- ΑΙΣΧ Επτ 619Λοξίου· φιλεῖ δὲ σιγᾶν ἢ λέγειν τὰ καίρια. ὅμως δ᾽ ἐπ᾽ αὐτῷ φῶτα, Λασθένους
- ΑΙΣΧ Επτ 646Δίκη δ᾽ ἄρ᾽ εἶναί φησιν, ὡς τὰ γράμματα λέγει, «κατάξω δ᾽ ἄνδρα τόνδε, καὶ
- ΑΙΣΧ Πρ 476εὑρεῖν ὁποίοις φαρμάκοις ἰάσιμος. τὰ λοιπά μου κλύουσα θαυμάσῃ πλέον, οἵας
- ΑΙΣΧΙΝ 3.170γὰρ τὴν μὲν διάνοιαν προαιρεῖσθαι τὰ βέλτιστα, τὴν δὲ παιδείαν {τὴν τοῦ
- ΑΙΣΧΙΝ 3.170ἀνδρεῖον εἶναι τὴν ψυχήν, ἵνα μὴ παρὰ τὰ δεινὰ καὶ τοὺς κινδύνους ἐγκαταλείπῃ
- ΑΙΣΧΙΝ 3.171ἀνὴρ ἐλεύθερος· οὐ γὰρ δεῖ ψεύδεσθαι· τὰ δ᾽ ἀπὸ τῆς μητρὸς καὶ τοῦ πάππου τοῦ
- ΑΙΣΧΙΝ 3.172γὰρ αὐτοῦ τῶν προγόνων κατέγνωτε, τὰ δ᾽ ἀπὸ τῆς μητρὸς Σκύθης, βάρβαρος
- ΑΙΣΧΙΝ 3.173ἐκ τριηράρχου λογογράφος ἀνεφάνη, τὰ πατρῷα καταγελάστως προέμενος· ἄπιστος δὲ
- ΑΙΣΧΙΝ 3.174ἤδη γάρ ποτε εἶδον μισηθέντας τοὺς τὰ τῶν πλησίων αἰσχρὰ λίαν σαφῶς λέγοντας.
- ΑΙΣΧΙΝ 3.174τῇ πόλει; οἱ μὲν λόγοι καλοί, τὰ δ᾽ ἔργα φαῦλα.
- ΑΙΣΧΙΝ 3.176οὐκ ἐᾷ στεφανοῦσθαι, οὐδ᾽ εἰσιέναι εἰς τὰ ἱερὰ τὰ δημοτελῆ· σὺ δὲ τὸν
- ΑΙΣΧΙΝ 3.176οὐδ᾽ εἰσιέναι εἰς τὰ ἱερὰ τὰ δημοτελῆ· σὺ δὲ τὸν ἀστεφάνωτον ἐκ τῶν νόμων
- ΑΙΣΧΙΝ 3.176εἰς τὸ ἱερὸν τοῦ Διονύσου τὸν τὰ ἱερὰ δειλίᾳ προδεδωκότα. ἵνα δὲ μὴ ἀποπλανῶ
- ΑΛΚ απ 346.1πώνωμεν· τί τὰ λύχν᾽ ὀμμένομεν; δάκτυλος ἀμέρα· κὰδ δἄερρε κυλίχναις μεγάλαις,
- ΑΛΚΙΔ Σοφ 13[13] τεκμήριον δὲ μέγιστον· οἱ γὰρ εἰς τὰ δικαστήρια τοὺς λόγους γράφοντες
- ΑΛΚΙΔ Σοφ 16λόγους καὶ μετ᾽ ἀκριβείας καὶ ῥυθμοῦ τὰ ῥήματα συντιθέναι, καὶ βραδείᾳ τῇ τῆς
- ΑΛΚΙΦΡ 4.19.5χωρὶς Γλυκέρας; ἥτις αὐτῷ καὶ τὰ προσωπεῖα διασκευάζω καὶ τὰς ἐσθῆτας ἐνδύω,
- ΑΝΑΞΑΓ απ 12 τὰ μὲν ἄλλα παντὸς μοῖραν μετέχει, νοῦς δέ ἐστιν ἄπειρον καὶ αὐτοκρατὲς καὶ
- ΑΝΑΞΑΓ απ 12μοι λέλεκται· καὶ ἂν ἐκώλυεν αὐτὸν τὰ συμμεμειγμένα, ὥστε μηδενὸς χρήματος
- ΑΝΑΞΑΓ απ 12μέγιστον· καὶ ὅσα γε ψυχὴν ἔχει καὶ τὰ μείζω καὶ τὰ ἐλάσσω, πάντων νοῦς κρατεῖ.
- ΑΝΑΞΑΓ απ 12καὶ ὅσα γε ψυχὴν ἔχει καὶ τὰ μείζω καὶ τὰ ἐλάσσω, πάντων νοῦς κρατεῖ. καὶ τῆς
- ΑΝΑΞΑΓ απ 12καὶ περιχωρήσει ἐπὶ πλέον. καὶ τὰ συμμισγόμενά τε καὶ ἀποκρινόμενα καὶ
- ΑΝΑΞΑΓ απ 12περιχώρησιν ταύτην, ἣν νῦν περιχωρέει τά τε ἄστρα καὶ ὁ ἥλιος καὶ ἡ σελήνη καὶ
- ΑΝΔΟΚ 1.48καὶ οἶκτος κλαιόντων καὶ ὀδυρομένων τὰ παρόντα κακά, λέγει πρός με Χαρμίδης, ὢν
- ΑΝΔΟΚ 1.50πώποτε, προθυμότατος δὲ εἰς σὲ καὶ τὰ σὰ πράγματά εἰμι, ὅ τι ἂν δέῃ ποιεῖν.»
- ΑΝΔΟΚ 1.51ἀδίκως, καὶ αὐτούς τε ἀποθανόντας καὶ τὰ χρήματα αὐτῶν δημευθέντα, πρὸς δὲ
- ΑΝΔΟΚ 1.53νῦν ζῶσι καὶ κατεληλύθασι καὶ ἔχουσι τὰ σφέτερα αὐτῶν, ἢ ἐκείνους ἀποθανόντας
- ΑΝΤΙΦ 6.14ἄνδρες· πολλοὶ τῶν περιεστώτων τούτων τὰ μὲν πράγματα ταῦτα πάντα ἀκριβῶς
- ΑΝΤΙΦ 6.18ἕκαστος τούτου κρατεῖ· γενέσθαι μέντοι τὰ μὴ γενόμενα καὶ ἀδικεῖν τὸν μὴ
- ΑΝΤΙΦ 6.18καὶ θηρεύειν καὶ ἐπὶ σμικρὸν ὑπονοεῖν τὰ λεγόμενα, καὶ εἰκάζοντας μᾶλλον ἢ σάφα
- ΑΝΤΙΦ 6.19γενέσθαι τὸν θάνατον τῷ παιδί, ἔπειτα τὰ πραχθέντα φανερῶς ἅπαντα πραχθῆναι καὶ
- ΑΝΤΙΦ ΣΟΦ απ 44A.1[1] ...› δικαιοσύνη ‹οὖν› τὰ τῆς πό‹λεω›ς νόμιμα, ‹ἐν› ᾗ ἂν πολιτεύηταί τις, μὴ
- ΑΝΤΙΦ ΣΟΦ απ 44A.1ἄγοι, μονούμενος δὲ μαρτύρων τὰ τῆς φύσεως· τὰ μὲν γὰρ τῶν νόμων ‹ἐπίθ›ετα, τὰ
- ΑΝΤΙΦ ΣΟΦ απ 44A.1μονούμενος δὲ μαρτύρων τὰ τῆς φύσεως· τὰ μὲν γὰρ τῶν νόμων ‹ἐπίθ›ετα, τὰ δὲ
- ΑΝΤΙΦ ΣΟΦ απ 44A.1τὰ μὲν γὰρ τῶν νόμων ‹ἐπίθ›ετα, τὰ δὲ ‹τῆς› φύσεως ἀ‹ναγ›καῖα· καὶ τὰ ‹μὲν› τῶν
- ΑΝΤΙΦ ΣΟΦ απ 44A.1τὰ δὲ ‹τῆς› φύσεως ἀ‹ναγ›καῖα· καὶ τὰ ‹μὲν› τῶν νό‹μων› ὁμολογηθ‹έντ›α οὐ
- ΑΝΤΙΦ ΣΟΦ απ 44A.1ὁμολογηθ‹έντ›α οὐ φύν‹τ᾽ ἐστί›ν, τὰ δὲ τῆς φύσεως φύν‹τα οὐχ›
- ΑΝΤΙΦ ΣΟΦ απ 44A.2[2] ὁμολογηθέντα. τὰ οὖν νόμιμα παραβαίνων εἰὰν λάθῃ τοὺς ὁμολογήσαντας καὶ
- ΑΝΤΙΦ ΣΟΦ απ 44A.2δὲ πάν‹των› ἕνεκα τούτων ἡ σκέψις, ὅτι τὰ πολλὰ τῶν κατὰ νόμον δικαίων πολεμίως
