Ανθολογίες
Ανθολογία Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
των Θ.Κ. Στεφανόπουλου, Στ. Τσιτσιρίδη, Λ. Αντζουλή, Γ. Κριτσέλη
Αποτελέσματα για: "Θ"
- θ᾽ (38)
- ΑΙΣΧ Αγ 67κάμακος θήσων Δαναοῖσιν Τρωσὶ θ᾽ ὁμοίως. ἔστι δ᾽ ὅπῃ νῦν ἐστι· τελεῖται δ᾽ εἰς
- ΑΙΣΧ Αγ 79/80ἰσόπρεσβυς, ἄρης δ᾽ οὐκ ἔνι χώρᾳ, τό θ᾽ ὑπεργήρων, φυλλάδος ἤδη κατακαρφομένης,
- ΑΙΣΧ Αγ 215παυσανέμου γὰρ θυσίας παρθενίου θ᾽ αἵματος ὀργᾷ περιόργως· ἀπὸ δ᾽ αὐδᾷ |
- θαητός (1)
- ΘΕΟΚΡ Ειδ 15.84τι χρῆμ᾽ ἄνθρωπος. αὐτὸς δ᾽ ὡς θαητὸς ἐπ᾽ ἀργυρέας κατάκειται κλισμῶ, πρᾶτον
- θᾶκον (1)
- ΠΛ Πολ 516eὁ τοιοῦτος καταβὰς εἰς τὸν αὐτὸν θᾶκον καθίζοιτο, ἆρ᾽ οὐ σκότους ‹ἂν› ἀνάπλεως
- θαλαμιῶν (1)
- ΑΡΙΣΤΟΦ Αχ 553πλατουμένων, τύλων ψοφούντων, θαλαμιῶν τροπουμένων, αὐλῶν, κελευστῶν, νιγλάρων,
- θάλαμον (3)
- ΗΡΟΔ 1.12.1ἢ Κανδαύλεα) εἵπετο ἐς τὸν θάλαμον τῇ γυναικί. καί μιν ἐκείνη ἐγχειρίδιον δοῦσα
- ΞΕΝ Συμπ 9.2εἰς τὸν ἑαυτῆς τε καὶ Διονύσου θάλαμον·μετὰ δὲ τοῦθ᾽ ἥξει Διόνυσος ὑποπεπωκὼς
- ΧΑΡΙΤ 8.1.13νύκτα περιμείνας εἰσῆλθεν εἰς τὸν θάλαμον τὸν βασιλικόν· καθ᾽ ἑκάστην γὰρ πόλιν
- θαλάμων (2)
- ΑΣΚΛΗΠ ΠΑ 7.170.6Ζεῦ, διὰ χαλκείων χρυσὸς ἔδυς θαλάμων.
- ΟΜ Ιλ 18.492ἔσαν εἰλαπίναι τε, νύμφας δ᾽ ἐκ θαλάμων δαΐδων ὕπο λαμπομενάων ἠγίνεον ἀνὰ
- θάλασσα (7)
- ΑΝΩΝ ΑισΒιος 72ἤδη γὰρ ἡμῖν ἡμίκενός ἐστιν ἡ θάλασσα.» ὁ σχολαστικὸς εἶπεν «Αἴσωπε, ἐμὸς ἔσῃ
- ΜΟΣΧ Ευρ 115ἡ δὲ τότ᾽ ἐρχομένοιο γαληνιάασκε θάλασσα, κήτεα δ᾽ ἀμφὶς ἄταλλε Διὸς προπάροιθε
- ΟΜ Οδ 5.455φίλον κῆρ. ᾤδεε δὲ χρόα πάντα, θάλασσα δὲ κήκιε πολλὴ ἂν στόμα τε ῥῖνάς θ᾽· ὁ
- ΠΔ Εκκλ 1.7εἰς τὴν θάλασσαν, καὶ ἡ θάλασσα οὐκ ἔσται ἐμπιμπλαμένη· εἰς τόπον, οὗ οἱ
- ΣΗΜΩΝ απ 7.37ἶσα καὶ φίλοισι γίνεται· ὥσπερ θάλασσα πολλάκις μὲν ἀτρεμὴς ἕστηκ᾽, ἀπήμων,
- ΦΙΛΟΣΤΡ Εικ 1.29.1[1.29.1] ἀλλ᾽ οὐκ Ἐρυθρά γε αὕτη θάλασσα οὐδ᾽ Ἰνδοὶ ταῦτα, Αἰθίοπες δὲ καὶ ἀνὴρ
- ΦΙΛΟΣΤΡ Εικ 1.29.2πηγαῖς αἵματος, ὑφ᾽ ὧν ἐρυθρὰ ἡ θάλασσα,τὴν δὲ Ἀνδρομέδαν ἀπαλλάττει τοῦ δεσμοῦ
- θάλασσαν (23)
- ΑΝΩΝ ΑισΒιος 69«εἰ δύναταί τις τῶν ἀνθρώπων τὴν θάλασσαν ἐκπιεῖν;» ὁ Ξάνθος λέγει «τοῦτο
- ΑΝΩΝ ΑισΒιος 69οὐ φρονεῖς; πῶς δύνασαι τὴν θάλασσαν ἐκπιεῖν;» ὁ Ξάνθος εἶπεν «σιώπησον σύ,
- ΑΝΩΝ ΑισΒιος 70χθὲς πότον συνθήκας τέθεικας τὴν θάλασσαν ἐκπιεῖν, ὑπὲρ τοῦ βίου σου τὸν
- θαλάσσας (1)
- ΒΑΣΙΛ Εξαημ 2.1ὁ Θεὸς συναγαγὼν προσηγόρευσε θαλάσσας.ἀόρατον οὖν τί ἐστι; τὸ μέν, ὃ μὴ
- θαλάσσῃ (3)
- ΑΝΩΝ ΑισΒιος 73στόματα τῶν ποταμῶν, ἵνα μὴ σὺν τῇ θαλάσσῃ καὶ τοὺς ποταμοὺς ἐκπίω.» καὶ
- ΗΡΩΔ Μιμ 3.52ὔλην, οἶα Δήλιος κυρτεύς ἐν τῇ θαλάσσῃ, τὠμβλὺ τῆς ζοῆς τρίβων. τὰς ἐβδόμας δ᾽
- ΚΔ Αποκ 18.19πάντες οἱ ἔχοντες τὰ πλοῖα ἐν τῇ θαλάσσῃ ἐκ τῆς τιμιότητος αὐτῆς, ὅτι μιᾷ ὥρᾳ
- θαλάσσης (11)
- ΑΝΩΝ ΑισΒιος 71πλήσας σκύφον ἐκ τῆς θαλάσσης καὶ προσκαλεσάμενος τὸν συνθηκοφύλακα λέγε “πῶς
- ΑΝΩΝ ΑισΒιος 72αὐτῷ καὶ τῶν σκύφων πληρώσας ἐκ τῆς θαλάσσης ἐπέδωκε τῷ δεσπότῃ. ὁ σχολαστικός·
- ΑΡΧΙΛ απ 13.3τοίους γὰρ κατὰ κῦμα πολυφλοίσβοιο θαλάσσης ἔκλυσεν, οἰδαλέους δ᾽ ἀμφ᾽ ὀδύνῃς
- θαλάσσια (1)
- ΟΜ Οδ 5.67τε κορῶναι εἰνάλιαι, τῇσίν τε θαλάσσια ἔργα μέμηλεν. ἡ δ᾽ αὐτοῦ τετάνυστο περὶ
- θαλάσσιον (1)
- ΠΑΥΣ 1.26.5ἐστι τὸ οἴκημα— ὕδωρ ἐστὶν ἔνδον θαλάσσιον ἐν φρέατι. τοῦτο μὲν θαῦμα οὐ μέγα·
- θαλασσίων (1)
- ΙΠΠΟΚΡ ΙερΝουσ 2ἀνθρώποισι νοσέουσιν ἐσθίειν· θαλασσίων μὲν τρίγλης, μελανούρου, κεστρέος,
- θαλασσόπλαγκτα (1)
- ΑΙΣΧ Πρ 467ἄγαλμα τῆς ὑπερπλούτου χλιδῆς, θαλασσόπλαγκτα δ᾽ οὔτις ἄλλος ἀντ᾽ ἐμοῦ
- θάλατταν (4)
- ΑΡΙΣΤ Ουρ 298a10-14καὶ τοῦτον τὸν τρόπον εἶναι τὴν θάλατταν μίαν, μὴ λίαν ὑπολαμβάνειν ἄπιστα
- ΗΛΙΟΔ 1.1.1μικρὸν ἐπιστάντες τὴν ὑποκειμένην θάλατταν ὀφθαλμοῖς ἐπήρχοντο καὶ τῷ πελάγει
- ΠΛΟΥΤ Αντων 75.1θάνατος, ἔγνω καὶ κατὰ γῆν ἅμα καὶ θάλατταν ἐπιχειρεῖν.
- ΣΤΡΑΒ 2.5.26τῶν αὐτῶν μερῶν, ἀφ᾽ ὧνπερ καὶ τὴν θάλατταν ὑπεγράψαμεν. εἰσπλέουσι τοίνυν τὸν
- θαλάττῃ (3)
- ΑΡΙΣΤΟΦ Αχ 534μήτε γῇ μήτ᾽ ἐν ἀγορᾷ μήτ᾽ ἐν θαλάττῃ μήτ᾽ ἐν ἠπείρῳ μένειν. ἐντεῦθεν οἱ
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ιππ 610ἐν βυθῷ δυνήσομαι μήτε γῇ μήτ᾽ ἐν θαλάττῃ διαφυγεῖν τοὺς ἱππέας.»
- ΛΟΥΚ Ικαρ 20δὲ κατόπτρου δίκην ἐπικρέμασθαι τῇ θαλάττῃ,οἱ δὲ ὅ τι ἂν ἕκαστος ἐπινοήσῃ τοῦτό
- θαλάττης (2)
- ΛΟΥΚ Ιστορ 62τοῖς ναυτιλλομένοις ἐπὶ πολὺ τῆς θαλάττης καὶ μὴ καταφέροιντο ἐς τὴν
- ΠΛ Τιμ 25dτε Ἀτλαντὶς νῆσος ὡσαύτως κατὰ τῆς θαλάττης δῦσα ἠφανίσθη· διὸ καὶ νῦν ἄπορον
- θαλάττιον (1)
- ΠΛΩΤ 1.6.8οὐδέ σε δεῖ ἵππων ὄχημα ἤ τι θαλάττιον παρασκευάσαι, ἀλλὰ ταῦτα πάντα ἀφεῖναι
- θαλέθεσκε (1)
- ΜΟΣΧ Ευρ 67δ᾽ ἔραζε λειμώνων ἐαροτρεφέων θαλέθεσκε πέτηλα. αἳ δ᾽ αὖτε ξανθοῖο κρόκου
