Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7
Λέξη: "σά"
- ΑΙΣΩΠ Μυθ 47.1 ἐμῶ τὰ σπλάγχνα». ἡ δὲ εἶπεν· «οὐχὶ τὰ σά,τέκνον, ἃ δὲ κατέφαγες».
- ΑΡΙΣΤ Ρητ 1398a τοῖς Ἁρμοδίου καὶ Ἀριστογείτονος ἢ τὰ σά». καὶ ὡς ἐν τῷ Ἀλεξάνδρῳ ὅτι πάντες ἂν
- ΑΡΙΣΤΟΦ Λυσιστ 703 οἱ δὲ πέμψειν οὐκ ἔφασκον διὰ τὰ σὰ ψηφίσματα. | κοὐχὶ μὴ παύσησθε τῶν ψηφισμάτων
- ΑΡΙΣΤΟΦ Λυσιστ 894 χεῖρά μοι. | τὰ δ᾽ ἔνδον ὄντα τἀμὰ καὶ σὰ χρήματα | χεῖρον διατίθης. ὀλίγον αὐτῶν
- ΑΡΙΣΤΟΦ Ορν 424 τε λεκτὸν οὔτε πιστόν· ὡς | σὰ πάντα καὶ | τὸ τῇδε καὶ τὸ κεῖσε καὶ
- ΔΗΜ 21.195 ἢ σὲ τούσδε, ἢ σπουδάζειν εἰς τὰ σά,τοὺς ὑπὸ σοῦ δημοσίᾳ προπεπηλακισμένους; σὺ
- ΕΥΡ Εκ 1207 ἔκτεινε τὸν ἐμὸν παῖδα καὶ κέρδη τὰ σά. | ἐπεὶ δίδαξον τοῦτο· πῶς, ὅτ᾽ εὐτύχει
- ΕΥΡ Ελ 684 εἴδωλον, ὡς σέθεν κλύω. | τὰ δὲ ‹σὰ› κατὰ μέλαθρα πάθεα πάθεα, μᾶ- | τερ, οἲ ᾽γώ.
- ΕΥΡ Ηλ 481 ἔκανεν ἀνδρῶν, Τυνδαρί, | σὰ λέχεα, κακόφρον κόρα. | τοιγάρ σοί ποτ᾽ οὐρανίδαι
- ΕΥΡ ΗρΜαιν 496 σύ· | κακοὶ γάρ εἰσιν οἳ τέκνα κτείνουσι σά.
- ΕΥΡ ΗρΜαιν 1129 πεπόνθαμεν; | τὴν θεὸν ἐάσας τὰ σὰ περιστέλλου κακά. | ἀπωλόμεσθα· συμφορὰν λέξεις
- ΕΥΡ ΗρΜαιν 1135 εἶπας; τούσδε τίς διώλεσεν; | σὺ καὶ σὰ τόξα καὶ θεῶν ὃς αἴτιος. | τί φήις; τί
- ΕΥΡ ΗρΜαιν 1143 οὐκ οἶδα πλὴν ἕν· πάντα δυστυχεῖ τὰ σά. | ποῦ δ᾽ οἶστρος ἡμᾶς ἔλαβε; ποῦ
- ΕΥΡ ΙΑυλ 635 ἀπιστοῦσαι σέθεν. | [ἐγὼ δὲ βούλομαι τὰ σὰ στέρν᾽, ὦ πάτερ, | ὑποδραμοῦσα
- ΕΥΡ ΙΑυλ 1167 λέξον, τί φήσεις; ἢ ᾽μὲ χρὴ λέγειν τὰ σά; | Ἑλένην Μενέλεως ἵνα λάβῃ. καλόν
- ΕΥΡ Κυκλ 260 ἐπεὶ κατελήφθη σοῦ λάθραι πωλῶν τὰ σά. | ἐγώ; κακῶς γ᾽ ἄρ᾽ ἐξόλοι᾽. εἰ ψεύδομαι.
- ΕΥΡ Τρ 698 τύχας | ἔασον· οὐ μὴ δάκρυά νιν σώσῃ τὰ σά· | τίμα δὲ τὸν παρόντα δεσπότην σέθεν,
- ΕΥΡ Τρ 833 αἳ δὲ ματέρας γεραιάς. | τὰ δὲ σὰ δροσόεντα λουτρὰ | γυμνασίων τε δρόμοι
- ΕΥΡ Τρ 1144 στεφάνοις θ᾽, ὅση σοι δύναμις, ὡς ἔχει τὰ σά· | ἐπεὶ βέβηκε, καὶ τὸ δεσπότου
- ΗΡΟΔ 1.88.3 τε τὴν σὴν διαρπάζει καὶ χρήματα τὰ σὰ διαφορέει. Κροῖσος δὲ ἀμείβετο· Οὔτε
- ΗΡΟΔ 1.88.3 μέτα· ἀλλὰ φέρουσί τε καὶ ἄγουσι τὰ σά.
- ΗΡΟΔ 5.106.4 νεώτερον πρήσσουσι περὶ πρήγματα τὰ σά·εἰ δ᾽ ἄρα τι τοιοῦτο ποιεῦσι καὶ σὺ τὸ
- ΗΡΟΔ 7.102.2 καὶ ἢν οἱ ἄλλοι Ἕλληνες πάντες τὰ σὰ φρονέωσι.
- ΗΡΟΔ 7.236.1 πρήσσοντι ἢ καὶ προδιδοῖ πρήγματα τὰ σά.καὶ γὰρ δὴ καὶ τρόποισι τοιούτοισι
- ΗΡΟΔ 8.68α.1 φρονέουσα ἄριστα ἐς πρήγματα τὰ σά.καί τοι τάδε λέγω, φείδεο τῶν νεῶν μηδὲ
- ΗΡΟΔ 9.2.3 διαστήσεις· ἐνθεῦτεν δὲ τοὺς μὴ τὰ σὰ φρονέοντας ῥηιδίως μετὰ τῶν στασιωτέων
- ΘΟΥΚ 1.129.3 πρᾶσσε θαρσῶν καὶ τὰ ἐμὰ καὶ τὰ σὰ ὅπῃ κάλλιστα καὶ ἄριστα ἕξει ἀμφοτέροις.»
- ΙΣΟΚΡ 12.263 λυπῆσαι δὲ τοὺς θαυμάζοντας μὲν τὰ σὰ μᾶλλον τῶν ἄλλων, λοιδορουμένους δὲ τοῖς
- ΚΑΛΛ Υμν 4.219 πολὺ προὔχουσα θεάων, | σὴ μὲν ἐγώ, σὰ δὲ πάντα, σὺ δὲ κρείουσα κάθησαι | γνησίη
- ΛΟΥΚ Αλιευς 25 φληνάφους καὶ λήρους ἀποκαλῶν τὰ σὰ καὶ τὰ σπουδαιότατα ὧν ἡμᾶς ἐπαίδευσας ἐπὶ
- ΛΟΥΚ Αλιευς 29 ὥσπερ εἰκὸς ἦν, ἀπέφυγον, ἐπὶ δὲ τὰ σά,ὦ Φιλοσοφία, καλὰ ὁρμήσας ἠξίουν ὁπόσον
- ΜΕΝ Δυσκ 815 ταῦτ᾽ ἐμαυτῷ —πῶς γὰρ ἄν; — | σὰ δ᾽ ἐστί. βούλει περιποήσασθαί τινα | φίλον
- ΞΕΝ ΚΑναβ 7.7.44 ἐμοὶ ὡς μᾶλλον μέλει μοι ὅπως τὰ σὰ καλῶς ἔχοι ἢ ὅπως τὰ ἑαυτῶν· ἔφασαν δέ με
- ΞΕΝ Οικ 2.3 θεῶν οἴει, ὦ Σώκρατες, ἔφη, εὑρεῖν τὰ σὰ κτήματα πωλούμενα, πόσον δὲ τὰ ἐμά;
- ΞΕΝ Οικ 2.3 πάνυ ῥᾳδίως πέντε μνᾶς· τὰ μέντοι σὰ ἀκριβῶς οἶδα ὅτι πλέον ἂν εὕροι ἢ
- ΞΕΝ Οικ 11.1 πάνυ ἐπαίνου ἀμφοτέρων ὑμῶν. τὰ δ᾽ αὖ σὰ ἔργα, ἔφην ἐγώ, ἤδη μοι λέγε, ἵνα σύ
- ΞΕΝ Οικ 11.6 ἀγαθῷ ἀνδρὶ γενέσθαι διηγοῦ τελέως τὰ σὰ ἔργα, ἵνα, ὅ τι ἂν δύνωμαι ἀκούων
- ΟΜ Ιλ 9.679 πιμπλάνεται μένεος, σὲ δ᾽ ἀναίνεται ἠδὲ σὰ δῶρα. | αὐτόν σε φράζεσθαι ἐν
- ΟΜ Ιλ 16.40 γένωμαι. | δὸς δέ μοι ὤμοιιν τὰ σὰ τεύχεα θωρηχθῆναι, | αἴ κ᾽ ἐμὲ σοὶ ἴσκοντες
- ΟΜ Ιλ 18.457 καὶ Ἕκτορι κῦδος ἔδωκε. | τοὔνεκα νῦν τὰ σὰ γούναθ᾽ ἱκάνομαι, αἴ κ᾽ ἐθέλῃσθα | υἱεῖ
- ΟΜ Ιλ 24.542 πάτρης | ἧμαι ἐνὶ Τροίῃ, σέ τε κήδων ἠδὲ σὰ τέκνα. | καὶ σέ, γέρον, τὸ πρὶν μὲν
- ΟΜ Οδ 3.92 κύμασιν Ἀμφιτρίτης. | τοὔνεκα νῦν τὰ σὰ γούναθ᾽ ἱκάνομαι, αἴ κ᾽ ἐθέλῃσθα | κείνου
- ΟΜ Οδ 4.322 ὑπέρβιον ὕβριν ἔχοντες. | τοὔνεκα νῦν τὰ σὰ γούναθ᾽ ἱκάνομαι, αἴ κ᾽ ἐθέλῃσθα
- ΟΜ Οδ 5.449 ἀλώμενος, ὡς καὶ ἐγὼ νῦν | σόν τε ῥόον σά τε γούναθ᾽ ἱκάνω πολλὰ μογήσας. | ἀλλ᾽
- ΟΜ Οδ 7.147 Ῥηξήνορος ἀντιθέοιο, | σόν τε πόσιν σά τε γούναθ᾽ ἱκάνω πολλὰ μογήσας, | τούσδε τε
- ΟΜ Οδ 9.266 πολλούς· ἡμεῖς δ᾽ αὖτε κιχανόμενοι τὰ σὰ γοῦνα | ἱκόμεθ᾽, εἴ τι πόροις ξεινήϊον
- ΟΜ Οδ 11.202 ἐξείλετο θυμόν· | ἀλλά με σός τε πόθος σά τε μήδεα, φαίδιμ᾽ Ὀδυσσεῦ, | σή τ᾽
- ΟΜ Οδ 11.376 ὅτε μοι σὺ | τλαίης ἐν μεγάρῳ τὰ σὰ κήδεα μυθήσασθαι.» | Τὸν δ᾽ ἀπαμειβόμενος
- ΟΜ Οδ 14.512 ἀντιάσαντα, | νῦν· ἀτὰρ ἠῶθέν γε τὰ σὰ ῥάκεα δνοπαλίξεις. | οὐ γὰρ πολλαὶ χλαῖναι
- ΠΛ Πρωτ 313a τὴν ψυχήν, καὶ ἐν ᾧ πάντ᾽ ἐστὶν τὰ σὰ ἢ εὖ ἢ κακῶς πράττειν, χρηστοῦ ἢ πονηροῦ