Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ
Ρητορική (1398b-1399b)
Ένας άλλος τόπος είναι το να ξεκινάει κανείς από μιαν άλλη (παλαιότερη) κρίση για μια ίδια, παρόμοια ή αντίθετη περίπτωση: κατά κύριο βέβαια λόγο αν αυτή είναι η κρίση όλων των ανθρώπων και σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή· αλλιώς, τουλάχιστο των περισσότερων· ή των σοφών (όλων ή των περισσότερων) · ή των ενάρετων ανθρώπων· ή των ίδιων των κριτών ή αυτών που τη γνώμη τους τη σέβονται οι κριτές· ή αυτών που στην κρίση τους δεν είναι δυνατό να αντιτάξει κανείς αντίθετη γνώμη (π.χ. στα αφεντικά του)· ή αυτών στη γνώμη των οποίων δεν είναι όμορφο να αντιταχθεί κανείς (π.χ. στους θεούς, στον πατέρα ή στους δασκάλους του), όπως αυτό που είπε ο Αυτοκλής για τον Μιξιδημίδη: «Για τις Σεμνές θεές δεν ήταν άπρεπο να δικαστούν στον Άρειο Πάγο και θα ᾽ναι για τον Μιξιδημίδη;» Ή όπως το είπε η Σαπφώ, ότι ο θάνατος είναι κακό πράγμα· αυτή ήταν και των θεών η κρίση· αλλιώς θα πέθαιναν. Ή όπως ο Αρίστιππος απάντησε στον Πλάτωνα, όταν εκείνος του είπε κάτι, κατά τη γνώμη του πολύ τολμηρό και προκλητικό: «Εκείνο που ξέρω εγώ είναι ότι ο σύντροφός μας δεν θα έλεγε ποτέ κάτι τέτοιο» — εννοούσε, φυσικά, τον Σωκράτη. Και ο Ηγησίπολις, έχοντας πιο πριν πάρει χρησμό στην Ολυμπία, ρωτούσε τον θεό στους Δελφούς αν είχε την ίδια γνώμη [1399a] με τον πατέρα του, θέλοντας να πει ότι θα ήταν ντροπή να έλεγε αυτός τα αντίθετα. Και όπως έγραψε ο Ισοκράτης για την Ελένη: ότι ήταν μια ενάρετη γυναίκα, αφού αυτή ήταν η κρίση του Θησέα· και για τον Αλέξανδρο, που τον είχαν προτιμήσει από άλλους για κριτή τους οι θεές· και για τον Ευαγόρα: ότι ήταν ένας ενάρετος άνθρωπος — όπως το λέει ο Ισοκράτης: «Ο Κόνων π.χ., όταν νικήθηκε, παρέλειψε όλους τους άλλους και κατέφυγε σ᾽ αυτόν». |