Το ποίημα ανήκει στην ενότητα «Εν Άργει» (1950). Ο περίεργος, ανήσυχος και χλωμός νέος δεν είναι άλλος από τον Ορέστη, όπως άλλωστε αποκαλύπτεται και στο τέλος του ποιήματος με την παράθεση της φράσης «ὄνομα δ’ Ὀρέστης», που παραπέμπει στην τραγωδία Ηλέκτρα του Σοφοκλή (στ. 694). Στο ποίημα ο ταξιδιώτης Ορέστης έχει ήδη τελέσει τον φόνο της μητέρας του και του Αίγισθου και ταξιδεύει στην Αθήνα προκειμένου να δικαστεί για τα εγκλήματά του ( «είχε μια δίκη, για κάτι οικογενειακά, στον Άρειο Πάγο»).
«Το τελευταίο ταξίδι»
ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ, 20ός αι. / 1950
Στοιχεία Έκδοσης:
- Φραγκόπουλος, Θ. Δ. 1975. Τα ποιήματα (1945–1956). Αθήνα: Διογένης.
ΨΗΦΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ, Νόστος. Ο Αρχαιοελληνικός Μύθος στην Παγκόσμια Λογοτεχνία
