Ψηφίδες για την ελληνική γλώσσα

«Το πεποικιλμένο, αλλά μετρικά ασταθές, ύφος του Ροτρού αφήνει μεγαλύτερο περιθώριο στις σεξουαλικές αποχρώσεις απ' ό,τι η διαύγεια των νεοκλασικών που τον διαδέχονται. Η Αντιγόνη ικετεύει τον Πολυνείκη να παραιτηθεί από τις πολιτικο-στρατιωτικές του βλέψεις. Amitié, tendre amitié, titre d'invincible, ravie, déférence είναι όροι και εκφράσεις που ανήκουν στην μπαρόκ πολιτική του έρωτα, στη χαρακτηριστική αυτή αλληλεπικάλυψη της ερωτικής τέχνης της πειθούς με τη δημόσια τέχνη του πείθειν. Η γλώσσα και η χειρονομία της λεπίδας του ξίφους —που είναι έτοιμο να χτυπήσει, να το αδράξει το αγαπημένο πρόσωπο, να το βυθίσει στο στήθος του αγαπημένου ή της αγαπημένης— είναι συμβάσεις φαλλικές. Δεν υπάρχει ακροατής του δέκατου έβδομου αιώνα που δεν θα αντιλαμβανόταν αμέσως τη βαθιά galanterie της έκκλησης της Αντιγόνης, που δεν θα καταλάβαινε τη ζήλεια του Ετεοκλή. Το διττό επίπεδο, ερωτικό και αδελφικό, που μορφοποιεί όλον αυτόν τον μονόλογο, αποδίδεται τέλεια από τη ρέουσα κίνηση και την αμφισημία της φράσης της Αντιγόνης «Moins pour l'amour de moi que pour l'amour de vous» — εδώ, όπου το διπλό νόημα του «de» δίνει στην αγάπη είτε νόημα συγγενικής αυτοθυσίας είτε ερωτικό ή και τα δύο.» (Steiner 2001)